Sleepless
Recensie

Sleepless (2017)

Het is bijna bewonderenswaardig hoe rigoureus deze remake een spannende actiefilm heeft verteerd tot een slappe hap.

in Recensies
Leestijd: 3 min 28 sec
Regie: Baran bo Odar| Cast: Jamie Foxx (Vincent), Michelle Monaghan (Jennifer Bryant), Dermot Mulroney (Stanley Rubino), David Harbour (Doug Dennison), Scoot McNairy (Rob Novak), Octavius J. Johnson (Thomas),T.I. (Sean Cass), e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2017

Hoe mooi had het kunnen zijn? Als basis neme men een sterke Franstalige actiefilm over een politieagent die een onderschepte lading drugs moet zien in te ruilen voor zijn ontvoerde zoon. Laat het script voor de Engelstalige remake pennen door de voor een Oscar genomineerde schrijfster van Straight Outta Compton. Leg vervolgens de regie in handen van een getalenteerde Zwitserse regisseur die met Das Letzte Schweigen en Who am I al bewees goed uit de voeten te kunnen met misdaadthrillers. Strik ten slotte een handvol bekende acteurs als Jamie Foxx en Michelle Monaghan om de hoofdrollen te vertolken. Het resultaat? Het onomstotelijke bewijs dat een inkoppertje op papier in praktijk een pijnlijke misser kan zijn.

Sleepless volgt rechercheur Vincent gedurende de slechtste dag - en slapeloze nacht - van zijn leven. Hij wordt neergestoken, zijn zoon Thomas wordt ontvoerd door één van de gevaarlijkste gangsters van Las Vegas en een tweede staat hem ook naar het leven. Toegegeven, Vincent heeft het wel enigszins aan zichzelf te danken. Had hij de dag maar niet moeten beginnen met het stelen van vijftien kilo cocaïne samen met zijn corrupte partner Sean. Het ruilen van de drugs voor het leven van zijn zoon wordt bemoeilijkt door de inmenging van het politieduo Bryant en Dennison van Interne Zaken. Dat Vincent stiekem eigenlijk een undercoveragent is, met als doel een hooggeplaatste corrupte diender te ontmaskeren, weten zij natuurlijk niet.

In het Franstalige origineel Nuit Blanche (Sleepless Night) levert dit gegeven een spannende thriller op, die voortraast naar een vrij te interpreteren einde. Sleepless inspireert een heel ander soort billenknijpen. Met nodeloos toegevoegde perspectieven en verhaallijntjes, ongeloofwaardige toevalligheden en een waar legerarsenaal, wordt de kracht van het origineel aan flarden geschoten in deze remake. De verplaatste setting, een (fictief) Las Vegas casino, reflecteert de nieuwe toon perfect: een meedogenloze aanval op de zintuigen.

De missie van een gewonde vader om zijn zoon koste wat kost uit de klauwen van criminelen te redden was, mist in Sleepless alle urgentie. Zo gaat Vincent eerst heerlijk siësta houden in het trappenhuis wanneer hij zijn zoon eindelijk heeft gevonden. Waarom zou hij de jongen direct in veiligheid brengen, als hij daardoor een serie man-tegen-mangevechten, een achtervolging in een sportwagen en een belaging met een traangaskanon zou moeten laten schieten?

Het is bijna bewonderenswaardig hoe consequent een meeslepend verhaal tot een lachwekkend spektakel is getransformeerd. Het dreigende boem-boem-boem van de achtergrondmuziek is als een zeurende hoofdpijn die je geen moment rust gunt. De vlakke personages en stroeve dialogen dienen slechts als lijm om de dertien-in-een-dozijn actiescènes aan elkaar te plakken. Slechterik nummer één Stanley doet al snel denken aan een bang kindje dat bibbert bij de aanblik van een wapen. "Ik weet echt niet wat er aan de hand is", jammert hij als rivaliserende gangster Rob Novak hem bedreigt. "Dat weet je nooit, Stanley", sneert deze terug. Mooi voorbeeld van de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet. Novak zelf is bovenal een incompetente sukkel die, stug met een kanon op een mug schietend, wanhopig de drugs probeert te bemachtigen voordat zijn pappie hem billenkoek komt geven. Agente Bryant doet dienst als clichématige rechercheur met een trauma op zoek naar een overwinning. Terwijl ze verbeten rondstampt in het casino op zoek naar Vincent, is ze compleet blind voor wat zich daadwerkelijk onder haar neus afspeelt.

Uiteraard doen alle personages tussen de gevechten door braaf al hun motivaties en plannen uit de doeken. Alles wordt grondig voorgekauwd, om te voorkomen dat ergens nog ruimte voor eigen interpretaties of conclusies overblijft. Zo strompelt Sleepless voort naar een ontknoping waarin, na een absurde redding uit onverwachte hoek, alle lijntjes netjes bij elkaar komen. Eind goed, al goed. Of...toch niet? Net als het eindelijk voorbij lijkt te zijn, wordt de deur op een kiertje opengezet voor een vervolg. Het valt te hopen dat een tegenvallende opbrengst - of desnoods goddelijke interventie - de wereld daarvoor zal behoeden.