Recensie

Pitch Perfect 3 (2017)

Een bijna-valse noot in een muzikale trilogie vol humor en absurditeit.

in Recensies
Leestijd: 3 min 34 sec
Regie: Trish Sie | Cast: Anna Kendrick (Beca), Rebel Wilson (Fat Amy), Brittany Snow (Chloe), Anna Camp (Aubrey), Hailee Steinfeld (Emily), Hana Mae Lee (Lilly), Elizabeth Banks (Gail), John Michael Higgins (John), John Lithgow (Fergus), Ruby Rose (Calamity), e.a. | Speelduur: 93 minuten | Jaar: 2017

In Pitch Perfect 3 beklimmen de Bellas voor de laatste keer de bühne voor hun betoverende a-capellagezang. Na het winnen van de wereldkampioenschappen in het vorige deel zijn de inmiddels afgestudeerde meiden begonnen aan het opbouwen van hun eigen leven. Echter, met een a-capella-achtergrond schijnt geen droog brood te verdienen zijn. Wanneer de kans zich voordoet om op te treden tijdens de Europese USO-tour, volgt een reünie van de Bellas waarbij de meiden nog één laatste keer hun talent door de boxen mogen laten knallen. Dit afsluitende deel bewijst ironisch genoeg dat er heus wel droog brood te verdienen valt met a capella, maar dat is tegelijkertijd het grootste gevaar voor dit slotstuk. Is Pitch Perfect 3 nog wel verfrissend genoeg?

Het kloppende hart van Pitch Perfect 3 is nog steeds hetzelfde als bij de twee eerdere delen. De strak gechoreografeerde en energieke performances met indrukwekkende decors en fraaie pakjes spatten weer van het scherm af. De dankzij overproductie perfect klinkende studiomuziek, zoals die ook te horen is in series als Glee en Riverdale, is wederom een verzameling van bekende pophits als Sia's 'Cheap Thrills' en Britney Spears' 'Toxic'. Muziek waar je simpelweg van moet houden, zeker als er een dikke a-capellasaus overheen zit. Als je de vorige twee delen niet hebt gezien, dan is Pitch Perfect 3 geen geschikt instapmodel. Desalniettemin zal niemand kunnen ontkennen dat het geheel er erg gelikt uitziet en dat de werkelijke kracht van deze franchise dus vooral in de muziek zit.

Een ander herkenbaar instrument in dit commerciële succesorkest is de ontzettend droge humor. Het zal je niet verbazen dat Rebel Wilson zowel met woord als daad wederom de show steelt als Fat Amy met haar droge grappen en grollen, maar dat mag je ook wel verwachten van een geboren comédienne. Ook Elizabeth Banks en John Michael Higgins zijn terug als de vaste vlotgebekte commentatoren van het vrouwelijke zangclubje, maar ditmaal als documentairemakers. Na twee films is het duo inmiddels zo goed op elkaar ingespeeld, dat het haast lijkt alsof men de tactiek van 'De Grote Improvisatieshow' heeft toegepast. En dat laatste geldt eigenlijk - alle terugkerende, geliefde elementen van de franchise daargelaten - voor de hele film.

Ook in dit sluitstuk is het verdere verhaal van de film overduidelijk secundair en is er door de makers kunstmatig een flinterdun en gehaast subplot omheen gebreid. Natúúrlijk zijn er weer een paar clichématige romantische verhaallijntjes, wat emotionele feelgood-momentjes om ons te herinneren aan de hechte vriendschap van de meiden én een competitie-element in de mix gegooid. We hebben het eigenlijk allemaal eerder gezien. Om het nog enigszins als nieuw aan te laten voelen, gooien de makers dit keer een absurd zijplot in de mix over de verloren vaderfiguur van Fat Amy. Het verhaal van Pitch Perfect 3 wordt daarmee een rommelig muziekstuk met afzonderlijke partijen uit elk denkbaar genre.

Daarmee is Pitch Perfect 3 overigens niet per se een opvallende valse noot in de verder redelijk gestroomlijnde franchisemelodie, want die over-de-top gekkigheid en truttige taferelen horen nou eenmaal een beetje bij de avonturen van deze muzikale meidengroep. Dit neemt niet weg dat wel duidelijk te merken is dat de dirigente van dienst een paar keer verkeerd heeft gewapperd met haar baton. Is dat heel erg? Nee, de diehardfans van de Bellas zullen er vast niet wakker van liggen, aangezien Sie hen nog steeds op hun wenken bedient met de herkenbare succeselementen uit de eerdere twee delen.

Met deze film wordt dan ook goed duidelijk dat deze franchise vooral een herhaling van zetten was. En dat is allemaal leuk en aardig, maar zoals de makers gelukkig zelf ook lijken te begrijpen (althans, vooralsnog), kun je dat ook niet tot in den treure blijven doen. Pitch Perfect 3 is dus in de basis alles wat de fans van de Bellas nog één laatste keer wilden zien en horen tijdens deze aankomende feestdagen, maar een noodzaak voor nog een encore is er absoluut niet. De lampen kunnen uit, het doek mag dicht... de show is nu toch écht afgelopen voor de Bellas!