Recensie

Every Day (2018)

Poeslief paranormaal tienerdrama zet ondanks voor de hand liggende filmstijl toch aan tot een vluchtig moment van bezinning.

in Recensies
Leestijd: 3 min 2 sec
Regie: Michael Sucsy | Cast: Angourie Rice (Rhiannon / A), Justice Smith (Justin / A), Debby Ryan (Jolene), e.a. | Speelduur: 95 minuten | Jaar: 2018

Hoe zou het zijn om verliefd te worden op iemand die iedere dag in een ander lichaam zit? Wat betekent uiterlijk dan en houdt een soortgelijke relatie überhaupt wel stand in een doorsnee tienerleven zoals dat van de welgemoede Rhiannon in Every Day? Gebukt onder stapels huiswerk, een gevoelige thuissituatie en een stortvloed aan levensvragen leert de goudeerlijke Rhiannon dat het nog niet zo makkelijk is om simpelweg - hoe kan het ook anders - je hart te volgen.

Wanneer Rhiannon en haar vriend Justin in een spontane bui spijbelen van school, volgt een bijzondere date die Rhiannon niet snel vergeet. Juist dát specifieke afspraakje was voor Rhiannon magisch. Het was - om een nog onbekende reden - essentieel anders dan haar gebruikelijke ontmoetingen met Justin, een puber pur sang die het liefst met zijn vriendin ligt te vozen op zijn slaapkamer en eindigt met een romantische lunch bij McDonald's. Rhiannon glinsterde die dag namelijk van geluk en zoals nooit tevoren ervoer zij iets oprechts in het afspraakje. De volgende dag herinnert Justin zich echter niets van de date, maar een totaal ander iemand wel.

De dag daarop is het echter wéér iemand anders die zich de innige momenten met Rhiannon herinnert. Maar doordat Rhiannon precies dezelfde vragen stelt die de kijker wil stellen, wordt het mysterie snel opgelost en is het duidelijk dat er een entiteit rondzweeft die gedoemd is om dag in dag uit verschillende lichamen van tieners binnen te treden. Rhiannon raakt meer en meer gebiologeerd door deze goedaardige transcendentale geest, die de naam A draagt, en gaat het gesprek aan. De situatie wordt duidelijk, maar het 'opgeloste' mysterie blijft nog steeds een mysterie: wie of wat is A precies en waarom voelt Rhiannon zich aangetrokken tot A?

Schrijver David Levithan maakte in 2012 furore met zijn boek Every Day. De enorme hit vormt de basis voor de gelijknamige film en regisseur Michael Sucsy zet met een jonge opkomende cast ook hoog in. Zo leveren de rijzende tienersterren Angourie Rice (onder andere The Nice Guys en The Beguiled) en Lucas Jade Zumann (bekend van 20th Century Women) goed werk af. Hoewel de film zich meer toespitst op het paranormale karakter van het verhaal, vloeien de openhartige acteerprestaties van de tienersterren hier en daar op prettige wijze door de film heen.

Schuilend onder een grote Hollywood-paraplu vinden we een herkenbare stijl conform de meeste tienerfilmconventies: hippe muziek, een prominente rol voor social media, een levendige sfeer en een gladgestreken regievisie. Deze keuzes zijn begrijpelijk, maar ook voor de hand liggend en veilig. Maar tienerdrama's zijn natuurlijk ook gewoon tienerdrama's. Alhoewel, het Cartesiaans idee van lichaam en geest ontketent wel de nodige relevante spanningsvelden. In een omgeving waar zo'n beetje iedere tiener bezeten is door Instagram en Facebook, online profielen waar uiterlijk een aanzienlijk gewicht heeft, kijkt Rhiannon niet 'naar', maar 'in' A en hecht zij meer waarde aan innerlijk karakter. En omdat A constant van hoedanigheid verandert, levert dat voor Rhiannon de nodige intieme paradoxale momenten op.

Every Day laat zien dat een tienerfilm niet alleen voor tieners bedoeld is. Toegegeven, je ontkomt niet aan de herkenbare drama's, verliefdheidsproblematiek en slappe middelbareschoollunches. Maar Every Day is met zijn paranormale invalshoek ook wel degelijk toegankelijk voor volwassenen; volwassenen die weliswaar nooit hun jeugd geheel verloren hebben en nog altijd een sprankje nostalgie bezitten. De eigenaardigheid van Every Day blijft ondanks de nodige banale tekortkomingen, al dan niet wankelend, overeind staan en is hierdoor een vermakelijke tienerfilm die zelfs aanzet tot een vluchtig moment van bezinning.