Blockers
Recensie

Blockers (2018)

Tienersekskomedie draait net iets te veel om de ouders en te weinig om de tieners.

in Recensies
Leestijd: 2 min 51 sec
Regie: Kay Cannon | Cast: Leslie Mann (Lisa), Ike Barinholtz (Hunter), John Cena (Mitchell), Kathryn Newton (Julie), Geraldine Viswanathan (Kayla), Ramona Young (Angelica), e.a. | Speelduur: 102 minuten | Jaar: 2018

Blockers is een afkorting voor cockblockers, een Amerikaanse term die staat voor mensen die voorkomen dat anderen seks hebben. Volgens Wikipedia werd de term populair dankzij de tienersekskomedie Superbad, dus is het een toepasselijke titel voor deze nieuwe tienersekskomedie die ook gaat over drie tieners die voor het einde van het schooljaar voor het eerst seks willen hebben. Dit keer zijn het echter drie meiden, en de blockers zijn hun ouders, die dat gedurende een wilde nacht met alle macht proberen te voorkomen.

Julie, Kayla en Sam zijn drie beste vriendinnen die op het punt om hun schooljaren af te ronden, met daarbij de prom, het eindejaarsbal van Amerikaanse scholen, als hoogtepunt. Als Julie besluit dat ze op die avond haar maagdelijkheid wil en gaat verliezen aan haar vriendje, deelt ze dat met haar twee beste vriendinnen, die prompt besluiten mee te doen. Kayla met een jongen die ze nauwelijks kent, en Sam met een jongen die ze niet ziet zitten - omdat ze in het geheim eigenlijk lesbisch is. Als Julies moeder en de vaders van Kayla en Sam per ongeluk op de avond in kwestie achter de plannen van hun dochters komen, proberen ze er de rest van de avond alles aan te doen om hun dochters' maagdelijkheid te behouden.

Het zou het recept voor een heerlijke (doch flauwe) komedie kunnen en misschien wel moeten zijn, maar in de uitvoering lukt dat niet helemaal. Met Leslie Mann (This is 40, Knocked Up), Ike Barinholtz (The Mindy Project) en de recent opeens vaak in komedies spelende worstelaar John Cena als de drie ouders, is er genoeg talent in huis. Maar Cena's grappen draaien te veel om het feit dat hij een grote, sterke sportfanaat is met een klein hartje, die regelmatig moet huilen. Soms is dat leuk, maar schrijfster en debuterend regisseuse Kay Cannon (schrijfster van de Pitch Perfect-films) herhaalt dat te vaak, totdat de grap ervan af is.

Op andere momenten is de timing weer niet zo sterk, waardoor op zich geinige dialogen en situaties net niet helemaal tot hun recht komen. De ongein rondom de auto van Leslie Mann, waarbij Barinholtz Cena en Mann van hun missie probeert af te houden, was op papier ongetwijfeld heel leuk maar komt in de film net niet helemaal van de grond. Heel veel chemie hebben de drie helaas ook niet, waardoor emotionele momenten aan het einde van de film ook niet de bedoelde vruchten afwerpen.

Er zijn wel een aantal geslaagde grappen die de film nét leuk maken. De ode aan Jurassic Park te midden van een bizar seksspel is een betere dan heel Jurassic World bij elkaar. Ondertussen zijn het vooral de tieners die zo nu en dan de beste dialogen van de film hebben, naast de eigenlijk altijd hilarische Hannibal Buress, die helaas maar in twee scènes meedoet. Doordat de aandacht van de film gelijk over tieners en ouders wordt verdeeld, krijgen die tieners nooit de kans om zo consequent grappig te zijn als die in Superbad. De zesvoudige emotionele ontknoping (drie keer wel of geen ontmaagding plus drie keer confrontatie met ouders) komt mede daardoor ook niet helemaal uit de verf. Deze is scène na scène opeens sentimenteel, zonder dat er daarvoor voldoende emotionele binding is gecreëerd.