Final Score
Recensie

Final Score (2018)

Deze Die Hard-kloon heeft een prima uitgangspunt, maar is beroerd geschreven, gefilmd en gemonteerd.

in Recensies
Leestijd: 2 min 46 sec
Regie: Scott Mann | Cast: Dave Bautista (Michael Knox), Lara Peake (Danni), Pierce Brosnan (Dimitri), Amit Shah (Faisal), Ray Stevenson (Arkady), Martyn Ford (Vlad), Ralph Brown (Steed), e.a. | Speelduur: 104 minuten | Jaar: 2018

Hoe zou Die Hard eruit hebben gezien als de plaats van handeling een voetbalstadion was? In Final Score vecht Dave Bautista tegen een handjevol terroristen en begint een race tegen de klok. Onder de tribunes in het stadion heeft het geboefte een aantal bommen geplaatst, dus dan weet je het wel hoe laat het is. Prima uitgangspunt voor een explosieve B-film, maar jammer genoeg wil Final Score ook een serieus statement maken over opofferingsgezindheid.

Dave Bautista speelt Michael Knox, die door zijn nichtje Danni tot vervelens aan toe 'uncle Mike' wordt genoemd. De twee zijn min of meer tot elkaar veroordeeld door een tragische gebeurtenis uit het verleden. Een beetje 'quality time' kan daarom geen kwaad: Michael besluit Danni mee te nemen naar een voetbalwedstrijd, maar hij raakt de opstandige puber binnen de kortste keren kwijt. Tijdens zijn zoektocht raakt Michael op een ongeloofwaardige manier verstrengeld in het web van een stel Russische gangsters. Als hij het leven van Danni en duizenden andere voetbalsupporters wil redden, moet hij voor de einduitslag van de wedstrijd ene Dimitri in het publiek vinden en hem aan de gangsters uitleveren.

Natuurlijk krijgt de spierbundel voor deze missie hulp van een lulletje rozenwater. In dit geval is dat Faisal, een suppoost met een oranje jack, die alleen maar zenuwachtig kan praten en grappen maakt die niet aanslaan. Strontvervelend. Faisal moet de komische noot in de film verzorgen, maar stiekem is die rol al toebedeeld aan Pierce Brosnan. In alle scènes kauwt de acteur zijn dialogen kapot met een ontzettend lelijk aangemeten Russisch accent.

Helaas zijn eendimensionale personages niet het enige probleem van Final Score. Wil je van deze actiefilm genieten, dan moet je bereid zijn om heel vaak een oogje dicht te knijpen als het op de logica aankomt. Helikopters scheren boven het stadion langs, geweervuur klinkt in de catacomben en een compleet supportersvak wordt geëvacueerd, maar geen haan die ernaar kraait. Pas als één man in paniek het veld op rent, is de aandacht van het grote publiek getrokken. Het spreekt voor zich dat zulke taferelen niets doen voor de spanning van het verhaal.

De makers proberen een paar keer wat adrenaline in de film te pompen, bijvoorbeeld door een actiescène te versnijden met het moment waarop een voetbalspeler een penalty moet nemen. Die geforceerde manier om de dubbelzinnige titel uit te leggen is stiekem nog best charmant. Maar veel liever zie je een actiesequentie die eens boven de middelmaat uitstijgt. Knokpartijen in de keuken (jawel, mét frituurpan) en motorachtervolgingen door de gangen van een gebouw hebben we vaker en beter gezien.

Over de gehele linie is Final Score beroerd geschreven, gefilmd en gemonteerd. Alleen Dave Bautista weet bij tijd en wijlen een glimlach op het gezicht te toveren. Zijn dwaze geschreeuw doet regelmatig denken aan Drax the Destroyer, de groene kolos die hij speelde in Guardians of the Galaxy en Avengers: Infinity War. Hier slingert de acteur aan een spandoek over het veld, waarna hij met een luide 'fuck!' tegen een reclamebord smakt. Daarmee verzorgt hij deze actiefilm van een zeldzaam gniffelmomentje, ook al staat de rest van de spelers buitenspel.