De bouw van windmolens zorgt overal voor de nodige spanning. In Las Bestias loopt het conflict tussen lokale bewoners en een Frans koppel zo hoog op dat het allang geen burenruzie meer mag heten. Wat begint als kleine pesterijen mondt al snel uit in bedreigingen. De welbekende frase 'not in my backyard' is niet eerder zo naargeestig tot leven gebracht. Prachtige shots, momenten vol suspense en emotioneel geladen interacties worden aan elkaar geweven door een steengoed script.
De Franse Antoine en Olga zijn naar een prachtige streek van Spanje verhuisd om biologisch te boeren en dichter bij de natuur te wonen. Met hun stedelijke en academische achtergrond vormen ze een groot contrast met de bewoners die al hun hele leven in deze streek wonen. Als er gestemd moet worden over de komst van windmolens zijn Antoine en Olga tegen. De oorspronkelijke bewoners van het dorp zien in het uitkopen juist de mogelijkheid om het gebied eindelijk te kunnen verlaten.
Xan en Lorenzo zijn twee broers die al hun hele leven in de streek wonen. Ze maken zich erg druk om Antoine en Olga. In de lokale bar begint het met wat kleine plaagstootjes. Al snel blijkt dat ze 's avonds dronken in de tuin van hun buren zitten, batterijen in hun put gooien en een steeds reëlere dreiging van geweld vormen. Antoine besluit om alles te filmen met een homerecorder als bewijslast tegen Xan en Lorenzo.
Regisseur Rodrigo Sorogoyen wisselt kundig tussen verschillende perspectieven. De eerste helft wordt met name verteld vanuit Antoine, de tweede helft vanuit Olga. Er is nogal een verschil hoe beide personages met de angst en het conflict omgaan. Zelfs het verhaal van de antagonisten wordt prachtig verwoord, waardoor ook begrip voor die kant van het verhaal ontstaat.
Er zijn dan ook geen winnaars in deze film, alleen het onzichtbare bedrijf achter de windmolens zal uiteindelijk winnen, terwijl de inwoners van het dorpje elkaar het leven zuur maken. De film bevat geen kritiek op windenergie, maar laat wel zien hoe het kapitalistische systeem mensen tegen elkaar op kan zetten. De geschoolde Antoine probeert zich vooral te bekommeren om de natuur in de omgeving en ziet de windmolens dan vooral ook als hinderlijke indringers in deze omgeving.
Het gewiekste gebruik van western-elementen voert de spanning en beklemming flink op. De personages staan steeds tegenover elkaar in publieke ruimtes zoals de lokale bar of de openbare weg. De verbale shoot-outs zorgen voor steeds meer frustratie bij de personages. Vermengd met wat klassieke thrillerelementen ontstaat een onheilspellend geheel waarbij zelfs de grote open ruimte rond het dorpje geen uitvlucht meer lijkt te bieden.
Las Bestias werkt erg goed als spannende thriller, maar pakt tegelijkertijd de nodige tijd en ruimte om erg veel verschillende standpunten aan het licht te brengen. Het spel tussen de bijna fysiek invoelbare angst en een afstandelijke neutraliteit waarbij niemand de held is werkt uiterst goed. De film zit vol dualiteiten en interessante dialogen en lijkt vooral een filosofische overpeinzing over vreemdelingenhaat, het platteland en kapitalisme.
Bovenal biedt de film ongelofelijk angstaanjagende bad guys waardoor je je nog wel een paar keer achter de oren krabt voordat je een biologisch boerderijtje gaat beginnen. Zo staan de broers het Franse koppel op te wachten op een verlaten landweggetje met een geweer en de vraag of het autoraampje even naar beneden mag. De manier waarop dit moment ongemakkelijk verlengd wordt maakt ze tot een van de meest beangstigende horrorbroers uit de geschiedenis van de cinema.
