Regie: Micael Langer en Cláudio Maoel | Scenario: Felipe Flexa, Micael Langer en Cláudio Maoel | Speelduur: 104 minuten | Jaar: 2023

Op de late avond van 29 maart 2008 voltrekt zich in een appartement in het noordelijke gedeelte van de Braziliaanse miljoenenstad São Paulo een ongekend drama. In het spiksplinternieuwe complex viel de bijna zesjarige Isabella Nardoni van zes verdiepingen hoog naar beneden. Een opvallende gebeurtenis, omdat de horren voor het raam waar ze uitviel overduidelijk waren doorgeknipt.

Een bewaker die het alarmnummer belde was ervan overtuigd dat er een indringer was die het meisje een onfortuinlijke dood in had gestort. Maar de omstandigheden waren verdacht. Isabella's vader en stiefmoeder waren vlak daarvoor thuisgekomen. De politie vond bloedspatten in de flat en aanwijzingen voor wurging op Isabella's keel. Het huis was een enorme rotzooi, maar Isabella's bed lag er keurig bij. Een ongeluk wordt uitgesloten. Er wordt dus al snel aan infanticide, kindermoord, gedacht.

Maandenlang hielden de gebeurtenissen in de vroege lente van 2008 de Braziliaanse media en samenleving in hun greep. De geruchtmakende zaak vormen het onderwerp van een zoveelste truecrimedocumentaire van Netflix. Deze is qua opzet vergelijkbaar met de ontelbare soortgelijke producties die de streamingdienst overspoelen.

De aanpak van regisseurs Micael Langer en Cláudio Manoel verdient dan ook zeker niet de originaliteitsprijs. Ze laten de geijkte personen als Isabella's moeder en grootouders aan het woord, alsmede criminologen, journalisten en een naar eigen zeggen bescheiden, maar in werkelijkheid overijdele openbaar aanklager. Langzaam wordt gereconstrueerd wat er op die bewuste avond in maart 2008 kan hebben plaatsgevonden.

Veel interessanter dan de ware toedracht is de rol van de media en de schok in de maatschappij die de misdaad veroorzaakte. In een ultieme zucht naar sensatie besluit een Braziliaans televisieprogramma vader en stiefmoeder te ondervragen met behulp van een leugendetector. Het kleurde het beeld dat de massa al had van het stel als hoofdverdachten nog meer in.

De zaak van Isabella Nardoni sprak ook zo tot de verbeelding, omdat het ging om een jong meisje uit de middenklasse, met wie en wier ouders veel mensen zich makkelijk konden identificeren. Bovendien leidde de uitspraak in de rechtszaak tot sensationele taferelen toen deze over de luidsprekers van een volgepakt plein werd uitgesproken.

Zaken zoals die van Isabella zijn niet alleen uiterst tragisch, maar werpen een bijzondere blik op de zucht van de mensheid om een zondebok aan te wijzen en is op deze wijze een uitvergroting van de onmacht en ontevredenheid die heerst in de samenleving. Geen misverstand: het is vrijwel van meet af aan duidelijk in welke hoek we de daders moeten zoeken, maar het mechanisme waarmee de normale Braziliaanse burger ermee aan de haal ging is uitermate fascinerend.

Dit aspect had het regisseursduo ook wel nader mogen onderzoeken. Het woord massahysterie gaat wellicht wat ver, maar een socioloog, antropoloog of psycholoog gespecialiseerd in het denken en handelen van grote groepen mensen hadden hier boeiende lichten op kunnen laten schijnen. Helaas laten Langer en Manoel deze kans vrijwel onaangeroerd. Als truecrimedocumentaire mag Isabella: O Caso Nardoni dertien-in-een-dozijn-werk zijn, als maatschappelijk fenomeen is het onderbelicht en deels onontgonnen terrein. Dat laatste is vooral een vette gemiste kans.

Isabella: O Caso Nardoni is te zien bij Netflix.