Regie: Graeme Campbell | Scenario: Jessica L. Randall | Cast: Elena Juatco (Olivia), Ryan Bruce (Thomas), Vas Saranga (Alfie), Dianne Aguilar (Mia), Tessa Kozma (Erin), e.a. | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2022

Een slecht scenario zal met de beste regie, acteurs en productie nooit een meesterwerk worden. Een script is een fundering, als die al wankel is, valt er geen sterk huis op te bouwen. Daar tegenover staat dat een goed script nooit een slechte film kan opleveren, zelfs al is het een goedkope tv-productie zoals Mistletoe Match. Er is nergens enig geld aan uitgegeven, maar dit verhaal zit goed genoeg in elkaar om prima te vermaken.

Olivia is journalist en wil graag naar Berlijn, waar een functie beschikbaar is. Haar baas in New York zegt dat ze haar zal aanbevelen, als ze een indrukwekkend stuk kan schrijven over Mistletoe Match. Dat is een kerstevenement waarbij vrijgezellen negentig procent kans maken om hun ware liefde tegen te komen. Olivia schrijft zich in en ontmoet bij de eerste bijeenkomst Thomas, die er ook niet veel zin in heeft; zijn beste vriend heeft hem opgegeven. Ze spreken af zich voor te doen als stelletje om door dit onzinnige gedoe uit te zitten.

Bekijk voor de lol eens de posters van Amerikaanse kerstfilms die zijn gemaakt voor televisie. Het begrip 'eenheidsworst' drukt het nog zachtjes uit: op de voorgrond een vrolijke man en vrouw, en wat willekeurig kerstgedoe op de achtergrond. Het is een uithangbord voor wat men kan verwachten: Geen originaliteit, ontzettende hartstikke voorspelbaarheid van begin tot eind, camerawerk dat nog minder kwalitatief is dan een soapserie, enzovoort.

Daarom is het leuk om in dit universum van goedkope troep een film te vinden die er best mee door kan. Mistletoe Match heeft een prettig ritme, maakt het zich er niet te belachelijk makkelijk van af, houdt verhaalstructuur goed aan en heeft twee hoofdpersonages die een klik hebben (of goed kunnen veinzen).

Verwacht niks briljant, het blijft een suffe televisieproductie. Zo'n eentje waarin het is toegestaan voor een personage om achterover te leunen, en een knipoog te geven en een duim uit te steken. Onnatuurlijke oubolligheid ten top. De premisse is ook niet origineel. Twee mensen die doen alsof, maar omdat ze verplicht tijd met elkaar moeten doorbrengen begint er toch iets te bloeien. Vanaf het begin is al geïntroduceerd dat één van hen ambities in het buitenland heeft, hoe zal dit toch gaan aflopen?

Alleen maakt Mistletoe Match geen rare sprongen. Het verhaal verloopt soepel, de bekende elementen worden correct toegepast. Er zit zowaar een subplot in over de vrouw die Mistletoe Match organiseert, dat is verbonden met het hoofdplot door het voort te stuwen. Er zal niet bijzonder veel tijd zijn gestoken in de ontwikkeling van het scenario, maar het is in ieder geval geschreven door iemand met enig talent.

Het gebrek aan geld voor het maken van deze film valt niet te maskeren, maar de makers doen hun best. Dat Mistletoe Match-evenement is ontzettend kleinschalig, maar de ruimte waarin alle vrijgezellen zich bevinden wordt niet al te groot in beeld gebracht zodat het er niet te dik bovenop ligt dat er amper figuranten zijn. Soms komt wel even dat wit pluizig vloerkleed in beeld dat moet doorgaan voor besneeuwde grond.

De cast kan er mee door, zeker in een simpele kerstfilm. Enkele bijrolacteurs lijken echter wel pas net hun eerste cursusweek acteren achter de rug te hebben. Zoals wel vaker in dit soort films komt juist de kerstsfeer totaal niet over. De grootste klassiekers zijn vaak op zichzelf staande verhalen die zich per toeval afspelen tijdens kerst. Denk aan Home Alone of The Gremlins. Geforceerd lekker kerstig willen zijn werkt zelden. Gelukkig is er het beter-goed-gejat-dan-slecht-bedacht script dat hier de boel redt van een ondergang, en is Mistletoe Match anderhalf uur prima vermaak.

Mistletoe Match is te zien bij Videoland.