Regie: Özcan Alper | Scenario: Özcan Alper| Cast: Kivanç Tatlitug (Yusuf), Settar Tanriögen (Heves Ali), Çinar Babiz (Çocuk Yusuf), Erkan Can (Kul Yakup), e.a. | Speelduur: 102 minuten | Jaar: 2022

Er wordt niet veel gesproken in Âşıklar Bayramı. Veelal zwijgend zit een zoon naast zijn vervreemde vader in een auto, terwijl ze samen de wilde bergen van Kırşehir doorkruisen. Pas wanneer de vader, een gepensioneerde troubadour, begint te zingen, komen de gemoederen los in deze Turkse film over familie, traditie en wrok.

Yusuf is advocaat en woont in een duur, modern appartement. Wanneer zijn vader Heves Ali na vijfentwintig jaar plots voor de deur staat, kan hij niet anders dan hem in huis nemen. Hun relatie wordt herstart en begint vooral stroef. De verschillen tussen de yup en de volksmuzikant met zijn traditionele 'saz' hadden bijna niet groter gekund. Maar wanneer Yusuf leert dat zijn vader stervende is, vergezelt hij hem op zijn laatste reis, dwars door de bergen.

De namen van de acteurs die het vader-zoonduo spelen, Kivanç Tatlitug en Settar Tanriögen, zeggen een internationaal publiek misschien niet veel, maar in Turkije zijn ze vrij bekend. Het is kenmerkend voor de film, die stevig leunt op binnenlandse volksmuziek en de plek daarvan binnen de Turkse maatschappij, terwijl wordt gespeeld met culturele elementen en tradities die buitenlanders niet tot nauwelijks zouden kennen. Tijdens hun reis door de Turkse binnenlanden leert de kijker samen met zoon Yusuf meer over de kunsten van zijn vader.

Het verleden hangt voelbaar tussen de mannen in gedurende de lange autoritten. Als twee vreemden zitten ze naast elkaar, en voeren ze onwennige gesprekken zonder de gewenste antwoorden van de ander. Wanneer de bom dan toch barst en Yusuf zijn vader verwijt zijn moeder en hem te hebben verlaten, toont hij zich niets meer dan een nukkig kind. Heves Ali, die duizenden mensen met zijn liedjes kon betoveren, weet niet hoe hij vervolgens vanuit het hart met zijn zoon spreken kan, en de stilte keert weer terug.

Zonder dat de donderwolk overtrekt gaat de roadtrip voorbij, onderbroken door meerdere incidenten zonder veel betekenis. Heves Ali bezoekt voor de laatste maal goede vrienden en oude geliefden, maar vergiffenis voor zijn slechte gedrag als wispelturige minnaar lijkt hij van weinigen te krijgen. Ondanks dat de reis zich wel voortzet blijven de personages helaas in stilstand, wat de spanningsboog van de film niet ten goede komt.

Pas als Heves Ali zich onder muzikanten bevindt, lijkt de film op te leven. Maar ook tijdens het maken van muziek kan Yusuf geen hereniging vinden met zijn vader. De landschappen die de twee familieleden doorkruisen zijn mooi, maar zelf hebben ze elkaar of de kijker maar weinig te bieden. Voor kijkers met enige affiniteit met Turkije of Turkse muziek heeft Âşıklar Bayramı mogelijk voldoende te bieden, maar verder ontstijgt de film maar in weinig scènes de kwaliteit van een matige dramaserie.

Âşıklar Bayramı is te zien bij Netflix.