in Recensies
Update:
Thrillers die zich hoofdzakelijk op één locatie afspelen, doen het vaak goed, vooral wanneer alle elementen die het verhaal verder helpen aanwezig zijn. Het is niet voor niets dat de whodunnits van Agatha Christie zich vaak afspeelden op geïsoleerde plekken, of het nou een ingesneeuwd landhuis of een voortdenderende trein is. De Amerikaanse thriller Drop bevat al deze elementen en combineert die met een moderne setting.
Alleenstaande moeder Violet moet er hoognodig eens uit. Na de dood van haar gewelddadige echtgenoot staat ze er alleen voor in de opvoeding van haar autistische zoontje Toby. Violet chat al een tijdje met de avontuurlijke fotograaf Henry. De twee besluiten eindelijk hun gesprekken in levenden lijve voort te zetten en op date te gaan. De plek van deze ontluikende romantiek: een chique restaurant op de bovenste etage van een wolkenkrabber in Chicago.
Terwijl Violet wacht op haar disgenoot, maakt ze kennis met de bardame en een nerveuze vrijgezel die zelf een blind date heeft. Dan verschijnt een mysterieus bericht op haar telefoon. Kennelijk kan iemand in haar nabije omgeving berichten op haar mobiel droppen. Aanvankelijk negeert Violet ze, maar ze worden steeds dwingender. Wanneer Henry arriveert, proberen ze samen te achterhalen wie de berichten stuurt. Maar als haar zoontje en diens oppas met de dood worden bedreigd, doet Violet alsof de berichten zijn gestopt.
Drop van Christopher Landon tracht het hedendaagse thema van een leven dat om de smartphone draait te combineren met een klassieke whodunnit. De dreiging komt van iemand die zich waarschijnlijk in het restaurant bevindt. Ondertussen dienen de verdachten zich aan. Is het die nerveuze oudere man, de zeer sociale bardame, de net iets te frivole ober met acteerambities of de vreemdeling tegen wie Violet al een paar keer is aangebotst? Of is het misschien wel haar eigen date?
Landon opent met een gewelddadig tafereel, waarin Violet wordt belaagd in haar eigen huis en de dood in de ogen moet zien. Al snel wordt duidelijk of het een terug- of vooruitblik betreft, waarna de focus weer komt te liggen op de penibele situatie waarin de alleenstaande moeder zich bevindt. Ondertussen groeit de ergernis waarom ze haar date niet in vertrouwen neemt en volgen de onwaarschijnlijkheden elkaar steeds sneller op.
Landon en zijn tweekoppige schrijversteam voeden het plot op schematische wijze met nieuwe verdachten, plottwists en ogenschijnlijk belangrijke details. De geloofwaardigheid slinkt echter met de minuut. Zelfs als de bedreiger zich binnen dertig meter van Violet bevindt, is het ondenkbaar dat deze persoon op zo'n manier onvoorspelbare zaken en handelingen kan beïnvloeden dat de bedachte scenario's precies verlopen zoals gepland.
Om over een motief nog maar te zwijgen. Naarmate de climax nadert, wordt Drop - zelfs zonder gek met een mes - steeds meer schatplichtig aan Scream en steeds minder afhankelijk van de afgebakende locatie. In de ontknoping moet er nog even wat actie tegenaan worden gegooid, waardoor de schamele troeven die Landon nog in handen heeft, snel aan impact verliezen.
