in Recensies
Update:
Wilt u alstublieft niet alle jihadisten over één kam scheren? Zij komen echt niet allemaal bij elkaar op de verjaardag. In Dirty Angels hebben de Taliban en Daesh het bijvoorbeeld met elkaar aan de stok. Hoogste tijd voor een team westerse militairen om in te grijpen en de dochter van een belangrijke minister te bevrijden. En om extra zout in de wonden van de diverse godsdienstwaanzinnigen te strooien bestaat dit team volledig uit vrouwen.
De specialisten krijgen op de plaats van bestemming in Afghanistan wel hulp van wat lokaal mannelijk talent. Twee broers zorgen voor de nodige ondersteuning en de komische noot, want tussen de dorre rotsformaties van de Khyberpas moet er toch ook iets te lachen vallen natuurlijk. En zo kan het gebeuren dat teamleider Jake (een venijnige Eva Green, die zich toch ook moet hebben afgevraagd in wat voor onzin ze nu toch verzeild is geraakt) het ene moment een bloedstollend verhaal vertelt over een steniging en het volgende moment zit te ginnegappen met de ene broer die er maar op blijft hameren dat de andere broer zo'n slechte chauffeur is.
Jake heeft een persoonlijk appeltje te schillen met Daesh-commandant Amir, maar die weet helemaal niet (meer) wie zij is en houdt zich tot aan de laatste minuten van de film op geen enkele manier met haar bezig. Amir heeft belangrijker zaken aan zijn hoofd. Schoolmeisjes ontvoeren en losgeld eisen bijvoorbeeld. De meisjes zijn allemaal nogal makke schapen, behalve - heel toevallig - die ene dochter van de minister. Die staat haar mannetje, net als de vrouwen van Jakes team. Er is een bommenexpert, een scherpschutter, een computerwiz en natuurlijk Ruby Rose, die altijd wordt ingevlogen als een groep dames badass moet overkomen. Acteertalent is van secundair belang.
Eva Green heeft charme en talent genoeg, maar ook zij kan niet zo heel veel met de staccato dialogen en de rare toonwisselingen in de film. De grootste zonde die regisseur Martin Campbell begaat, is echter de vreselijk houterige enscenering van de personages en actiescènes. De mensen staan er vaak bij alsof ze op de familiefoto moeten. Gezichten netjes naast elkaar in beeld, allemaal afwachtend totdat ze hun zinnetje moeten zeggen. De dynamiek en hectiek van een goed actieavontuur (of is het een oorlogsdrama?) ontbreken. Wat is er gebeurd met de regisseur die de James Bond-franchise met Casino Royale (ook met Eva Green) zo'n goede doorstart gaf? De beste man lijkt te zijn ingedommeld.
Dirty Angels is geen beste film, maar weet op zijn eigen knullige manier soms tóch te vermaken, al is het maar door de verwondering die de kijker overvalt. Wie heeft in 's hemelsnaam ooit groen licht gegeven aan dit script? Waarom zien de actiescènes er zo jaren negentig uit? Wie houdt het haar van de acteurs constant in model? Hoe kan het dat in de finale iedereen perfect van elkaar weet waar die is en wat die geacht wordt te doen? Het zijn raadsels die waarschijnlijk nooit opgelost zullen worden. Gelukkig maar.
Dirty Angels is te zien bij Prime Video.
