Wanneer het Wilhelmus uit de luidsprekers schalt bij een interland van het keurkorps van Ronald Koeman en de camera inzoomt op de gezichten van de spelers, is er een enkeling die lichtjes zijn lippen beweegt, maar de meesten staan erbij als ventriloquisten en denken 'dat lied zingt zichzelf wel'. Hoe anders is dat bij het Italiaanse nationale elftal. Schouder aan schouder (ook de coaches wisselspelers en supporters op de tribune) zingen alle Azzuri hun volkslied uit volle borst mee. Het Fratelli d'Italia klinkt nergens mooier dan in een uitverkocht voetbalstadion.
Ook bij het begin van Ogni Maledetto Fantacalcio ('Dat verdomde Fantasy Voetbal') klinkt het Italiaanse volkslied achter de voice-over. De verteller van dienst is de sullige scriptschrijver Simone, die zijn al even sullige vrienden aan de kijker voorstelt. Hun gezamenlijke, uit de hand gelopen hobby is - je raadt het al - Fantasy Voetbal, een simulatiespel waarin iedereen met een bepaald budget een fictief elftal samenstelt. Hiermee worden vervolgens punten gescoord aan de hand van de daadwerkelijke resultaten van de geselecteerde voetbalspelers in de competitie, in dit geval de Serie A natuurlijk.
Het fantasiesportconcept is overgewaaid uit (andere sporten in) Amerika en krijgt ook in Nederland voet aan de grond. Sinds deze maand is de simulatie hier voor het eerste speelbaar via ESPN. Toch zal het bij veel mensen de wenkbrauwen doen fronsen, zo ook bij de onderzoeksrechter die de verdwijning (of is het moord?) van Simones beste vriend onderzoekt. Simone probeert zo goed mogelijk - en nogal uitgebreid - te vertellen wat dat rare spelletje nu inhoudt, maar iemand anders vat het bondig samen met: "Het is een beetje als seks; lastig uit te leggen, maar leuk om te doen."
In Ogni Maledetto Fantacalcio zien we aan de hand van de getuigenissen van de vriendengroep hoe het kan dat de onfortuinlijke Gianni op diens eigen vrijgezellenfeest is verdwenen. Na het nuttigen van wat Amsterdamse specialiteiten trouwens. Simone is zelf de belangrijkste verdachte want er is een vrouw in het spel en er is mogelijk de nodige wrevel omdat Gianni de afgelopen zes edities van de fantasiecompetitie heeft gewonnen. De wisseltrofee is een kitscherig standbeeldje waar een foto van een paar borsten op is geplakt. Voetbalhumor.
Deze komedie is een vrolijke mix van All Stars, The Hangover en Game Night en bevat ongeveer evenveel flauwe grappen als snedige. Het niveau fluctueert, maar er zijn zeker gevatte dialogen en oprecht lachwekkende situaties. Maar het leukste is natuurlijk dat er voortdurend naar (Italiaanse) voetballers en trainers uit heden en verleden wordt gerefereerd. Simone en zijn vrienden halen citaten van Baggio en Totti aan en vergelijken hun situatie met die van Cassano of Balotelli. De keerzijde hiervan is dat je meer dan de helft van de grappen niet snapt als deze namen je niets zeggen.
Ogni Maledetto Fantacalcio is dus duidelijk een komedie voor een select publiek, zeker buiten de grenzen van dat voetbalgekke, Mediterrane vakantieland. Mocht Fantasy Voetbal in Nederland echter een populaire bezigheid worden, dan is een remake best welkom. Maar dan wel met verwijzingen naar Willem van Hanegem, Ulrich van Gobbel en Robin van Persie natuurlijk.
Ogni Maledetto Fantacalcio is te zien bij Netflix.
