Creatieve carrières nemen soms verrassende wendingen. Zo staat de scenarist van de goedkope B-film Tromeo and Juliet tegenwoordig aan het roer van de superheldenfilms van Warner Bros. Zijn persoonlijke versie van Superman draait nog in de bioscoop. Relay bewijst dat niet iedereen zo'n sprong ambieert of daarvoor in de wieg is weggelegd. De regisseur van het sterke Hell or High Water houdt vast aan zijn broeierige stijl en voorliefde voor outsiders en komt met een thriller die graag intelligent wil overkomen, maar daar niet volledig in slaagt.
De film draait om een anonieme, ongrijpbare man in New York die zich laat inhuren als tussenpersoon in zwijggelddeals bij corruptiezaken. Tijdens zijn opdrachten communiceert hij via een externe telefoonservice ('relay'), normaliter bedoeld voor mensen met gehoor- of spraakproblemen. Wanneer wetenschapper Sarah hem inschakelt nadat ze ontdekt dat haar werkgever levensgevaarlijk met cijfers sjoemelt, raakt hij verwikkeld in een gevaarlijk spel.
Het uitgangspunt is origineel en intrigerend. De rol van de mysterieuze fixer wordt sterk vertolkt door Riz Ahmed (The Night Of, Sound of Metal, die pas na vijftig minuten zijn eerste woorden uitspreekt. Hij is goed in zijn werk en beschermt kwetsbare klokkenluiders, maar zorgt er tegen betaling tegelijk voor dat de waarheid in de doofpot verdwijnt. De film lijkt hem als held te willen neerzetten, maar moreel gezien valt daar het nodige op af te dingen.
De opening met een piepkleine rol van Victor Garber (die man lijkt echt overal in te zitten) is mysterieus en zet de spannende toon goed neer. Met Lily James' personage Sarah valt makkelijk te sympathiseren en Sam Worthington overtuigt als intimiderende pestkop. De hele cast is uitstekend op dreef.
De manier waarop de man de opdracht aanneemt en voorbereidt neemt flink wat tijd in beslag, maar voelt niet traag. De aandacht blijft er makkelijk bij. Ook zijn bezoekjes aan bijeenkomsten voor ex-alcoholisten geven hem vorm zonder langdradig te worden. Alleen Sarah blijft wat hangen in de rol van hulpeloos slachtoffer dat gered moet worden.
In de tweede helft begint de film barstjes te vertonen. Sarah maakt foutjes die aanvankelijk nog te vergeven zijn, maar al snel stapelen de blunders zich op. Uiteindelijk gedraagt ze zich zo onnozel dat het ongeloofwaardig wordt en geen enkele wetenschapper eer aandoet. Tegen die tijd begint de speelduur toch te wringen.
Tijdens de laatste akte loopt de spanning op en verwacht je een sterke climax. Maar dan volgt een wending die alle logica tart en de geloofwaardigheid volledig onderuit haalt. Zelfs de meest doorgewinterde cinefiel ziet deze richting waarschijnlijk niet aankomen. Het is als een lekker gerecht, waar een bemoeizuchtig familielid ineens een half potje zout in gooit om het "wat extra smaak" mee te geven.
Dat einde is vooral zonde, want tot dat moment verdiende Relay een ruime voldoende. Het stompzinnige einde vergalt weliswaar niet de hele film en de cast kan er verder ook weinig aan doen, maar het is een waardeloze poging om de boel nog spannender te maken. Je kunt misschien beter zelf een afloop verzinnen. De kans is groot dat die overtuigender is dan de versie die Mackenzie voorschotelt.
