De Super Bowl winnen is de heilige graal voor elke American football-speler. John Elway was jarenlang een toonaangevende quarterback op de competitievelden, maar slaagde er pas op zijn zevenendertigste in de spreekwoordelijke kroon op zijn carrière te plaatsen. In dit sympathieke, maar generiek omlijste heldenportet blikt de nu vijfenzestigjarige Elway met zichtbare genoegdoening op zijn hoogtijdagen terug.
Zoals het meer sportlegendes vergaat, was John Elway al berucht voor hij zijn grootste wedstrijden op het hoogste niveau had gespeeld. Bij de belangrijke draftprocedure voor het seizoen 1983 werd de quarterback als eerste van zes concurrenten gekozen voor de Baltimore Colts, maar Elway zat er niet op te wachten om voor het team uit te komen. Na een flirt met de honkbalsport koos de ster in wording uiteindelijk voor de Denver Broncos. Waarna meteen in dat seizoen een eerste ontmoeting volgde met, juist, de Baltimore Colts.
Bij de Denver Broncos bouwde Elway aan een rijke carrière, die uiteindelijk een grove vijftien jaar zou beslaan. Als een van de gevierde, maar ook meest beschimpte quarterbacks in de NFL was de breedgeschouderde cowboy ("mijn beste imitatie was altijd een John Wayne-imitatie", aldus Elway) jarenlang een van de meest invloedrijke spelers, maar de hoofdprijs won hij maar niet. Elway werkt dan ook gestaag toe naar het late hoogtepunt dat de carrière van de quarterback uiteindelijk definieerde: de winst van een eerste Super Bowl in 1997.
Aan archiefmateriaal geen gebrek in deze goed gevulde documentaire, die de inmiddels jongbejaarde Elway vanaf het begin met de talrijke wedstrijdbeelden en (oudere) interviewfragmenten mee laat praten. De makers zoeken de oud-speler op in zijn eigen huis, een plek waar hij duidelijk op zijn gemak is en met beleving over zijn passie en successen spreekt. Als hoofdrolspeler van dit heldenportret roept Elway dus zeker geen antipathie op, en toch leeft het gevoel dat de makers meer uit het gekozen format hadden kunnen halen.
Elway is zo gemonteerd dat de quarterback zelf nooit al te lang achtereen aan het woord is, waardoor de documentaire maar moeilijk diepgang krijgt. Zo wordt snel duidelijk gemaakt dat prestatiedruk en overmatige media-aandacht hun tol van Elway hebben geëist, maar zijn het ironisch genoeg zijn naaste familieleden (zijn ex-vrouw Janet, en een van zijn dochters) die daar de meest toegespitste uitspraken over doen. De duidelijkste emoties toont de oud-speler pas helemaal richting het einde, als de uiteindelijke Super Bowl-winst en het overlijden van zijn tweelingzus Jana ter sprake komen.
De generieke opzwepende muziek bij Elways wedstrijdsuccessen zorgt ervoor dat deze documentaire iets teveel wegkijkt als een epische compilatie, en iets te weinig als een film die de persoonlijkheid en ervaringen van de quarterback inzichtelijk maakt. Elway is een veilige aanbeveling voor kijkers die de vroegere ster kennen en kunnen genieten van een gemoedelijke carrièreterugblik, maar voor kijkers met een meer algemene interesse in de sport is de meer eigentijdse serie Quarterback met gemak de betere instap. Komt het goed uit dat Netflix beide titels in de catalogus heeft.
Elway is te zien bij Netflix.
