Project T
Recensie

Project T (2015)

Een optimistische blockbuster zoals je die zelden tegenkomt.

in Recensies
Leestijd: 2 min 43 sec
Regie: Brad Bird | Cast: Brittany Robertson (Casey Newton), George Clooney (Frank Walker), Hugh Laurie (David Nix), Raffey Cassidy (Athena), Tim McGraw (Eddie Newton), e.a. | Speelduur: 130 minuten | Jaar: 2015

Er gaat bijna geen dag voorbij of er is wel iets te horen over aanslagen, oorlog in het Midden-Oosten, klimaatverandering of economische onrust. Vaak veroorzaakt het een gevoel van machteloosheid, dat kan overgaan in pessimisme. Het optimisme van de jaren zestig is allang verdwenen, maar regisseur Brad Bird lijkt daar hevig naar terug te verlangen. In Project T probeert hij samen met Damon Lindelof, medeauteur van hitserie Lost, die tijdgeest op te roepen.

Project T draait om een mysterieuze andere dimensie, Tomorrowland, waar de grootste genieën van de afgelopen decennia samenwerken aan een betere toekomst. De technologische ontwikkeling ligt mijlenver voor op die van ons, wat past bij de utopistische gedachte van Walt Disney zelf, die geloofde in vooruitgang middels technologie en dat daarin de oplossing van wereldproblemen lag. Geheel in lijn met dat denkbeeld wordt in Project T een maatschappij geschetst die doet denken aan de toekomstbeelden uit de jaren zestig en zeventig.

Toch wordt die optimistische wereld getroffen door hetzelfde pessimisme dat ons lijkt te raken. Alleen dankzij de geniale tiener Casey Newton, die op frisse wijze wordt neergezet door Britt Robertson, gloort er een sprankje hoop aan de horizon. En laat dat nu net iets zijn wat Frank Walker, voormalig kindgenie en nu baken van pessimisme, nodig heeft. Dankzij de jonge Athena, een meisje dat overtuigend gespeeld wordt door de onervaren actrice Raffey Cassidy, komen de twee in contact en krijgen ze een gezamenlijke missie. Die bestaat niet alleen uit het redden van Tomorrowland, maar ook van onze wereld, die een catastrofe te wachten staat. Maar eigenlijk doet dat verhaal er niet eens zo heel veel toe in Project T. Vooral de interacties tussen Frank, Casey en Athena en het geheimzinnige Tomorrowland staan centraal.

Daarin schuilt ook meteen het probleem waar Project T mee te maken heeft. Het concept van de film is mooi: de uitwerking is gedetailleerd en je ziet aan heel Tomorrowland dat er bijzonder goed over nagedacht is. Het geheel is uiterst tastbaar en de overgang van onze wereld naar Tomorrowland komt overtuigend over. Het verhaal zelf lijkt dan weer minder doordacht te zijn. Op sommige momenten voelt het alsof Lindelof en Bird niet zo goed wisten wat ze konden doen met hun technologische utopie. De vrij obligate slechterik, die pas erg laat in de film opdoemt, maakt dat gevoel er niet beter op.

Gelukkig vallen die gebreken nauwelijks op. Door het verhaal verweven thema’s als klimaatverandering en vooruitgangsdenken maken het zelfs een waardevolle kijkervaring. Daar komt nog eens bij dat het optimisme van de slimme tiener Casey erg aanstekelijk werkt. Zelfs de meest pessimistische kijker kan er bijna niet omheen en zal erin mee gaan. Ondanks dat Lindelof en Bird verhaaltechnisch hier en daar wat steken laat vallen, is Project T een geslaagde film, boordevol mooie visuele effecten. Sterk acteerwerk, waarbij vooral de jonge Cassidy opvalt, en een bijzonder vormgegeven wereld maken het plaatje af. Of Disney het forse budget van een geschatte honderdnegentig miljoen dollar terug zal verdienen is de vraag, maar het is in elk geval een gok geweest die meer dan de moeite waard is.