Films over ouder worden kunnen vaak op veel waardering en sympathie rekenen. Denk aan The Straight Story, About Schmidt, Away from Her, Poetry, The Best Exotic Marigold Hotel of Amour. Deze week verschijnen zelfs twee films met dit thema: Still Mine en Mr. Morgan's Last Love. In die laatste zien we hoe eenzaam ouder worden kan zijn en hoe belangrijk het contact met andere mensen dan is.
Matthew Morgan is met zijn vrouw naar Parijs verhuisd om daar hun laatste mooie jaren samen in stijl door te brengen. Na haar dood blijft hij alleen achter in een stad ver van zijn geboorteland. Hij dwaalt door Parijs als een zombie en lijkt al met één been in zijn graf te staan. Maar dan ontmoet hij per toeval de jonge Pauline. Er is een klik en de twee bouwen langzaam maar zeker een band op. Hij is voor Pauline een surrogaatvader, zij doet hem op haar beurt jonger en hoopvoller voelen.
Mr. Morgan's Last Love is gebaseerd op het boek La Douceur Assassine van Françoise Dorner. In het boek is het mannelijke hoofdpersonage Frans, voor de film is dat veranderd in een Amerikaan. Dit doet echter niets af aan het verhaal, het benadrukt juist de eenzaamheid van Caines personage. Niet alleen is hij alleen achtergebleven na de dood van zijn vrouw, hij bevindt zich ook nog eens in een minder vertrouwde omgeving waar de taal een extra barrière vormt in het contact leggen met anderen.
Het eerste deel van de film is het sterkst, wanneer we zien hoe de twee elkaar langzaam leren kennen. Caine is geheel overtuigend als de depressieve brompot, die het leven niet meer ziet zitten. Poésy doet niet voor hem onder en is in iedere scène waarin ze voorkomt uiterst charmant De twee worden bijgestaan door Justin Kirk en Gillian Anderson als Morgans kinderen, die beiden prima op dreef zijn. Naast het goede acteerwerk is Parijs als achtergrond prachtig in beeld gebracht en ondersteunt de gevoelige soundtrack van Hans Zimmer goed de emotie. Het is alleen wel jammer dat het laatste deel (wanneer Pauline en Morgans zoon elkaar leren kennen) erg voorspelbaar wordt. Op dit minpuntje na is het een mooie integere film over ouder worden, familie, liefde en vriendschap. Je wordt aan het denken gezet over het belang hiervan in het leven.
