The Reaping
Recensie

The Reaping (2007)

Helaas is de film een veel te rechttoe-rechtaan formulewerkje om echt te verrassen.

in Recensies
Leestijd: 2 min 3 sec
Regie: Stephen Hopkins | Cast: Hilary Swank (Katherine Winter), David Morrissey (Doug), Stephen Rea (Father Costigan) e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2007

Het blijft iedere keer weer een stevig potje giswerk waarom ijzersterke acteurs toch zo vaak kiezen voor een filmproject waarvan je met een beetje verstand aan kunt zien komen dat het eerder een diepte- dan een hoogtepunt in hun carrière zal worden. Geef het verschijnsel een naam, bijvoorbeeld ‘Het Robert De Niro Syndroom’, maar een verklaring blijft uit. Een bevriende regisseur, een eerder gesloten packagedeal met een productiemaatschappij, geldproblemen; het kunnen allemaal redenen voor tweevoudig Oscarwinnares Hilary Swank zijn om in zoveel zwakke tot matige films te spelen. Nu weer in een horrorfilm van Stephen Hopkins, die als beste werk enkele afleveringen van de serie 24 en, vooruit, The Life and Death of Peter Sellers op zijn naam heeft staan.

Van The Reaping zul je je daags na de voorstelling nog maar weinig kunnen herinneren. Hooguit die realistisch ogende sprinkhanenstorm of de roodgekleurde rivier waarboven het padden regent. Sprinkhanen, een bloedrode rivier, padden? Ja, The Reaping gaat over de tien bijbelse plagen die een klein stadje teisteren in het zuiden van de Verenigde Staten. Swank is professor Winter die de curieuze voorvallen wel even wetenschappelijk komt verklaren, maar zich al snel geen beroepsmatige raad meer weet. Zeker gezien de volgorde van de plagen: precies zoals in de Bijbel vermeld staat, komen ze alle tien langs. Samen met haar minder sceptische collega Ben, een rol van televisieacteur Idris Elba, onderzoekt ze de plagen die zich lijken te centreren rondom een geheimzinnig meisje en de sekte waarin zij een belangrijke rol speelt.

In The Reaping kom je naast Hilary Swank gelukkig ook nog Stephen Rea even tegen in een kort optreden als priester. De tien plagen zijn verder overtuigend vormgegeven en enkele goed getimede geluidseffecten doen je opveren in de bioscoopstoel. Helaas is dit een veel te rechttoe-rechtaan formulewerkje om echt te verrassen. Na de derde plaag is het wachten op de vierde, de vijfde etc. Van spanning is dan nauwelijks nog sprake. Goddank vindt een en ander plaats in het pittoreske Louisiana met zijn ondoordringbare moerassen en achterdochtige inwoners. In haar volgende film P.S., I Love You speelt Swank een weduwe die tien berichten vindt van haar overleden echtgenoot, die haar aanspoort haar leven weer op te pakken. Van de regisseur van Freedom Writers, dus de tranen zullen rijkelijk vloeien, maar hopelijk heeft het meer om het lijf dan The Reaping.