Met Manchester by the Sea zette Casey Affleck een geweldige acteerprestatie neer, die terecht werd bekroond met een Oscar. A Ghost Story klinkt op papier als een mooie opvolger voor Affleck. Thema's als rouw en verdriet kan hij immers als geen ander neerzetten. Maar David Lowery besloot Affleck voor deze film voor het grootste deel te bedekken met een laken. Vraag is natuurlijk of je dan nog wat hebt aan zo'n groot acteur, of dat werkelijk iedereen onder dat laken had kunnen staan.
De film begint met een koppel, dat je leert kennen als C (de man) en M (de vrouw). We volgen hen in een aantal doodgewone momenten in hun leven. Maar dan verongelukt C. en keert hij terug als spook onder een laken met uitgeknipte ooggaten. Hij slaat M gade terwijl zij verdriet heeft, maar kan geen contact met haar maken. Tijd verstrijkt en het leven van M gaat door, terwijl C nog altijd onder het laken kijkt naar het leven, dat aan hem voorbij is gegaan.
Lowery koos in de film voor lange takes, waarin ook nog eens weinig gesproken wordt. Aanvankelijk oogt het allemaal niet zo bijzonder. Ook nadat C terugkeert als geest lijkt het nergens heen te gaan, maar dan beginnen zich heel langzaam de thema's te ontvouwen waar de film eigenlijk om draait. Het gaat niet om M en haar verdriet, maar om C en zijn beleving in een wereld waarin tijd relatief is. Hij is op zoek naar puzzelstukjes, dingen om zich aan vast te klampen. Het antwoord waar hij naar op zoek is, ontvouwt zich als een mysterie.
In het eerste deel maakt Rooney Mara veel indruk. Daarna verdwijnt zij naar de achtergrond om plaats te maken voor Affleck. Niet alleen is hij goed in de scènes dat je hem ziet (er zitten een paar flashbacks in het verhaal), ook de manier waarop hij de geest gestalte geeft, is imposant. Zelfs al zie je geen persoon en wordt er niet gesproken, toch weet hij door houding en bewegingen een hele hoop duidelijk te maken qua gevoel. Hij wordt daarin ondersteund door het prachtige camerawerk, de kadrering van Lowery en de bijzondere soundtrack. A Ghost Story is een vreemde film, maar op een fijne manier. Het 'aha'-moment doet enigszins denken aan het thematisch verwante Interstellar. Net als Interstellar zet de film je aan het denken over je eigen sterfelijkheid en begrip van tijd. A Ghost Story komt misschien wat langzaam op gang, maar je geduld wordt uiteindelijk meer dan beloond.
