Good Luck to You, Leo Grande
Recensie

Good Luck to You, Leo Grande (2022)

Voelt iets te veel als een toneelstuk, maar wel een goed toneelstuk.

in Recensies
Leestijd: 3 min 9 sec
Regie: Sophie Hyde | Scenario: Katy Brand | Cast: Emma Thompson (Nancy), Daryl McCormack (Leo Grande), Isabella Laughland (Becky), e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2022

Stop twee mensen in een kamer en kijk wat er gebeurt. Als het verschillende persoonlijkheden zijn, kan het wel eens interessant worden. Als een van hen een extreem beeld heeft van de ander, wordt die kans een stuk groter. En als de ander vervolgens dat beeld kan bijstellen, heb je Good Luck to You, Leo Grande, een vermakelijk moment in het leven van een gepensioneerde maatschappijlerares en een escort.

Nancy wil voor het eerst in twee jaar sinds de dood van haar man weer eens seks, en daar huurt ze gigolo Leo Grande voor in. De twee ontmoeten meer dan eens in een hotel. Al bij de eerste afspraak is het Leo duidelijk dat Nancy heel wat opgekropte emoties heeft. Niet alleen is hij pas de tweede persoon met wie ze ooit in haar leven mee naar bed is geweest, ze heeft nog nooit een orgasme gehad. Leo maakt meer los dan alleen de knopen van haar blouse.

Dit is geen verfilming van een toneelstuk. Maar als je dat niet weet zou je het wel denken, want de film speelt zich grotendeels af in een enkele ruimte met slechts twee acteurs die gesprekken met elkaar voeren. Filmisch gezien is dat dus erg zwak. Het is niet onmogelijk; de film Before Sunrise richt zich ook enkel op twee mensen die een gesprek met elkaar voeren, maar dan terwijl ze samen een wandeling maken door Wenen. Dat kan je op de bühne lastig nabootsen een hele voorstelling lang.

Maar het maakt Good Luck to You, Leo Grande geen slechte film, want de interactie tussen de stijve oudere dame en de, tja, stijve jongeheer zijn charmant genoeg om je anderhalf uur mee te vermaken. Het zijn acties en reacties, maar voornamelijk dialogen. En beide personages geven zich niet alleen letterlijk bloot, maar ook figuurlijk.

Omdat Nancy bij de eerste date nerveus blijft ratelen is zij de eerste die je beter leert kennen. Ze is ongekend onzeker en negatief over haarzelf. Terugblikkend op haar jeugd heeft ze enorm veel spijt van hoe terughoudend ze altijd is geweest. In principe heeft ze nooit geleefd, in alles speelde ze op veilig. Ondertussen is Leo niks anders dan beheerst en beleefd, en weet haar met zijn woorden tussen de lakens te krijgen.

Dat maakt hem saai, maar al bij de tweede ontmoeting blijkt Leo toch niet zo relaxed te zijn als hij zich voordoet. Nancy ziet het nog niet, en begint per ongeluk een emotionele band met hem te krijgen. Hoe losser ze wordt, hoe meer ze meent te kunnen porren in Leo's privéleven. Wanneer ze daarin te ver gaat, toont de beroepsminnaar pas echt zijn ware gevoelens.

In films zoals deze ligt een zware druk op de schouders van de acteurs. Het moet een realistische interactie zijn tussen de personen, en alles wat ze zeggen moet op zo'n manier worden uitgesproken dat hun karakter goed doorschemert. Met Emma Thompson in de hoofdrol weet je bij voorbaat dat het wel goed gaat komen. Daryl McCormack is een minder bekende naam, maar kijkers van Peaky Blinders of Wheel of Time herkennen hem wellicht. Merkbaar nog niet zo'n rot in het vak als zijn tegenspeelster, maar de kloof tussen beiden is niet zo groot dat het opvalt.

Je hebt feelgoodmovies, maar ook 'feelmovies'. Een beetje komedie hier, een beetje drama daar. Je weet niet of het goed of slecht zal eindigen of ergens daar tussenin, maar de weg ernaartoe voelt prettig. In Good Luck to You, Leo Grande voelt het ook erg menselijk. Het zijn maar twee mensen, maar het is leuk om getuige te zijn van de tijdelijke momenten die ze met elkaar delen.