Opgroeien op een camping in het midden van een natuurgebied klinkt als een droom. En dan heb je ook nog eens je eigen pony, Romeo. Maar voor Elvie is het niet een paradijs. Ze wil de wereld zien, maar door haar verstandelijk beperkte moeder kan dat niet. Dit levert een prachtige film op over hoe het is om vanaf een jonge leeftijd voor iemand te moeten zorgen.
Onder de Blote Hemel draait om Elvie, een tienjarig meisje, dat met haar verstandelijk beperkte moeder Emma op een camping woont. Naarmate Elvie ouder wordt, begint ze haar moeder te ontgroeien. Wanneer opa Bucko zijn voet breekt tijdens een ongeluk op de camping, moeten Elvie en haar moeder steeds meer samenwerken om de camping te onderhouden. Dit brengt de nodige spanning met zich mee.
Onder de Blote Hemel is een claustrofobische film. De film speelt zich alleen af op de camping en het natuurgebied eromheen, waardoor het voelt alsof Elvie geen kant op kan. Elvie woont ook in een krappe camper met haar moeder, waar ze geen ruimte heeft voor zichzelf. Er is geen vangnet voor Elvie. Ze kan alleen ontsnappen in de natuur om haar heen, maar ook daar is ze alleen.
De film deinst niet terug voor het tonen van moeilijke situaties, wat de film soms ongemakkelijk maakt om naar te kijken. Een voorbeeld hiervan is als Emma boos is op haar vader, opa Bucko, omdat hij het niet goed vindt dat haar vriend is blijven slapen. Vanuit een raam luistert Elvie mee met de discussie. Opa Bucko legt uit dat Elvie altijd op de eerste plaats moet komen. Emma schreeuwt het uit dat ze dat helemaal niet eerlijk vindt en begint keihard te huilen.
Elvie wordt tijdens haar werk op de camping constant geconfronteerd met haar penibele situatie. Hoog in de bomen verstopt kijkt ze naar 'normale' gezinnen, waar de vader pannenkoeken bakt of de kinderen frisbee met elkaar spelen. Als ze met haar vrienden avonturen beleeft, wordt ze er meteen uitgerukt omdat ze voor haar moeder of de camping moet zorgen. Elvie kan nooit even zorgeloos kind zijn en het is hartverscheurend om te zien wat voor eenzaamheid dat met zich meebrengt.
Ylse Ringeling als Elvie maakt met haar dodelijke blikken naar haar moeder duidelijk hoeveel woede er in haar omgaat. Rifka Lodeijzen is echter het meest indrukwekkend. Ze zet Emma overtuigend neer door middel van lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen die haar heel kinderlijk doen overkomen.
Het is jammer dat de film volledig vanuit het perspectief van Elvie wordt verteld. Hierdoor krijgt Emma niet een eigen stem, waardoor ze tot de slechterik van het verhaal wordt gereduceerd. Wat meer nuance was welkom geweest, bijvoorbeeld door de moeilijkheden die Emma ervaart vanwege haar verstandelijke beperking ook vanuit haar perspectief te vertellen. Nu is er weinig oog voor de frustratie die Emma voelt omdat ze niet zelfstandig kan zijn, omdat mensen haar altijd maar willen helpen. Dat is jammer, want de film is op andere vlakken, zoals Elvies gevoelswereld, wel heel subtiel.
