Regie: Lee Hyuk-rae | Speelduur: 84 minuten | Jaar: 2023

Begin jaren negentig stond de Zuid-Koreaanse filmindustrie nog in haar kinderschoenen, en krioelde het op het schiereiland van de filmclubs en -makers, op zoek naar een manier om hun dromen waar te maken. In de documentaire Yellow Door: '90s Lo-fi Film Club komen de oude leden van Bong Joon-ho's filmclub weer samen en delen ze de mooiste herinneringen van hun studietijd.

De naam van hun 'filminstituut' hadden ze te danken aan de gele deur van een klein kantoorpandje, waarachter een archief van honderden videobanden opgeslagen lag. In 1992 en 1993 kwam daar een groep studenten samen om buitenlandse kunstfilms (waaronder Raging Bull en Citizen Kane) te bespreken en te dromen over hun eigen carrière in de filmwereld. Hun hoogdravende discussies over filmtaal en semiotiek konden nauwelijks hun eigen klunzigheid in het vak verhullen; een traditie waar Bong Joon-ho getrouw aan bleef met zijn eerste stopmotionfilm Looking for Paradise.

De fragmenten uit de knullige kortfilm over een knuffelgorilla, op zoek naar zijn paradijs, verraden zowel het gebrek aan budget als de begaafdheid van de regisseur, die later Memories of Murder, Snowpiercer en Parasite zou maken. De clubleden hadden gelimiteerd toegang tot filmapparatuur, maar geen limiet op hun absolute enthousiasme, die de documentaire vult met een warm gevoel van verbondenheid. Verdeeld over tijdszones komen de oude bekenden samen in videobelgesprekken en roepen ze een vervlogen tijd op.

Volgens de fragmentarische logica van Rashomon toont de documentaire van
Lee Hyuk-rae hoe alle oud-leden zich de activiteiten van Yellow Door anders herinneren en er ook andere dingen van meenamen. Voor Bong Joon-ho, toentertijd de strenge bewaker van de videobandcollectie, was het de tijd dat hij het obsessiefst hield van cinema; voor anderen was het een hechte gemeenschap van gelijkgestemden. Zo dwarrelt het verhaal zonder veel samenhang langs grappige anekdotes en melancholische herinneringen, die voornamelijk verbonden lijken te zijn door hun diepe passie voor filmkunst.

Yellow Door: '90s Lo-fi Film Club blijft zweven tussen een biografie over de jonge Bong Joon-ho en een documentaire over de Zuid-Koreaanse studentencultuur in de jaren negentig. De sprekers kijken door een nostalgische lens terug naar hun gedeelde verleden en verliezen zich gauw in details, wat de kijker tot luistervink maakt van een uiteengevallen vriendengroep. Hun gesprekken over de vergane glorie van verouderde filmtechnologieën en de lo-fi esthetiek van autodidacten zijn zonder twijfel aanstekelijk. Maar ten tijde van YouTube-video's en iPhone-camera's wordt des te meer duidelijk dat deze vorm van filmcultuur een zaak van het verleden is.

Yellow Door: '90s Lo-fi Film Club is te zien op Netflix.