in Recensies
Update:
Voor autisme is de laatste jaren gelukkig veel meer aandacht, ook omdat we er steeds meer over weten. Conclusie is dat we nog lang niet alles weten, omdat het autistische spectrum zo breed en gevarieerd is. Het stereotiepe beeld dat we bijvoorbeeld opdeden uit klassieker Rain Man is inmiddels flink genuanceerd. Ondanks de interesse van filmmakers in autistische gedragskenmerken blijft het een hele kunst om de veelal onbegrepen belevingswereld van een autist goed in beeld te brengen
Het Amerikaanse drama Ezra, genoemd naar de autistische jongen die de speelbal wordt van een twist tussen zijn ouders en de autoriteiten, onderneemt een aardige poging. Ezra is een fijngevoelige jongen die gewoon een beetje bijzondere aandacht nodig heeft. Hij kan niet tegen heftige prikkels of tegen fysieke aanraking. Ezra's vader Max probeert zijn brood te verdienen als stand-upper waarbij hij regelmatig hulp krijgt van zijn zoon.
Max leeft gescheiden van Ezra's moeder en woont bij zijn vader met wie hij een ingewikkelde relatie onderhoudt. Wanneer Max met zijn ex en Ezra bij de dokter belandt loopt het bezoek uit de hand. Max heeft het opmerkelijke vermogen om overal een puinhoop van te maken. In de nasleep van de gebeurtenissen bij de dokter neemt Max een rigoureus besluit met dramatische gevolgen, waarbij ook nog eens een professioneel buitenkansje een rol dreigt te gaan spelen.
Ezra is het resultaat van de inspanningen van filmmaker Tony Goldwyn, die vooral zijn sporen heeft verdiend in de televisiewereld en die hiermee zijn vijfde speelfilm markeert. Goldwyn mag zich verheugen op een imposante cast die helaas niet weet te voorkomen dat de hoofdpersoon Ezra regelmatig naar de achtergrond verdwijnt. Er wordt veel gekibbeld over en gezeuld met het kind, dat je bijna zou vergeten hoe kwetsbaar Ezra is.
Dit laatste is een bijzondere constatering met de wetenschap dat Goldwyn werkte met een scenario van goede vriend Tony Spiridakis. Deze scenarist baseerde zich weer op de relatie met zijn eigen autistische zoon. De geestelijke toestand van Ezra krijgt weliswaar aandacht, maar fungeert regelmatig als complicerende omstandigheid voor het moeizame co-ouderschap. Dat Ezra een bijzondere jongen is met een geheel eigen originele geest is een belangrijke opsteker.
De vader van Max wordt gespeeld door Robert De Niro die lange tijd op de automatische piloot lijkt te acteren door een mopperige eigengereide vader neer te zetten. Tijdens een sleutelscène wordt echter duidelijk dat het gemakzuchtig overkomende acteerwerk eigenlijk heel vakkundig is. De meeste lof valt echter te beurt aan de jonge acteur die de jonge titelrol invult. De vijftienjarige debutant is zelf gediagnosticeerd met autisme en zet een razendknappe naturelle prestatie neer.
Goldwyns familiedrama slaat niet alle spijkers op zijn kop omdat het niet altijd de juiste accenten legt. Wel is het bewonderenswaardig dat de regisseur tracht om een realistischer beeld van het autistische spectrum neer te zetten. De liefde tussen een vader en zijn zoon staat centraal en in die toonzetting komt Goldwyn waarachtig over.
