Tinker Bell: Het Geheim van de Vleugels
Recensie

Tinker Bell: Het Geheim van de Vleugels (2012)

De doelgroep van jonge meisje wordt volledig in de watten gelegd met de kleurrijke personages en magische werelden. In die opzet is dit vijfde Tinker Bell-deel uitstekend geslaagd.

in Recensies
Leestijd: 2 min 22 sec
Regie: Peggy Holmes en Bobs Gannaway | Cast (stemmen): Angela Schijf (Tinker Bell), Lizemijn Libgott (Sneeuwkristal), Bert Cosemans (Vorst Milori), Hero Muller (Dauwdrop), Rilke Eyckermans (Zilverdauw), Nurlaila Karim (Iridessa), e.a. | Speelduur: 75 minuten | Jaar: 2012

Het ‘Huis van de Muis’ wordt dikwijls verfoeid vanwege het grote aantal vervolgen op en spin-offs van animatieklassiekers die het direct op dvd knalt. De ware Disneyfan kan deze 'cheapquels' nauwelijks waarderen. Er valt veel te zeggen voor deze rigide instelling: de producties worden in relatief korte tijd geproduceerd door de B-divisies van de animatiestudio en moeten vaak flink aan kwaliteit inleveren op de originelen. Er dreigt bovendien continu het gevaar dat deze titels afbreuk zullen doen aan de animatieklassiekers waarvan ze afgeleid zijn. Toch zorgen deze films ervoor dat Walt Disney er vooral tijdens de feestdagen elk jaar weer warmpjes bijzit.

Het Peter Pan-elfje Tinker Bell speelde tot nu toe de hoofdrol in vier eigen avonturen waarmee ze vrijwel direct de huiskamers invloog. In de voorgaande drie delen stond steeds een seizoen centraal. In Tinker Bell: Het Geheim van de Vleugels, dat het in ons land eerst even probeert in de bioscoop, draait het helemaal om de winter. De eigenwijze en vastberaden Tinker Bell en haar vriendinnetjes leiden een relaxed leventje in hun zonnige oord dat wordt begrensd voor het mysterieuze Winter Woud, waar alles compleet tegenovergesteld lijkt. Onze gevleugelde heldin kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en treedt de ijskoude wereld binnen. Daar komt ze oog in oog te staan met haar evenbeeld Sneeuwkristal.

Het moge duidelijk zijn dat de avonturen van het zelfverzekerde elfje voornamelijk voor de ogen van kleine meisjes bedoeld zijn. Het verhaaltje heeft weinig om het lijf en zal er bij de jeugdige doelgroep ingaan als zoete koek. In dat licht bezien doet dit vijfde Tinker Bell-avontuur precies wat het moet doen en kunnen de ouders met een gerust hart hun kroost naar de bioscoop sturen. Toch zullen de opvoeders zich niet vervelen als ze zelf besluiten mee te gaan. Er is er namelijk verrassend veel aandacht besteed aan de mooie 3D-plaatjes en animaties, die vooral door het scherpe contrast tussen de seizoenen toch heel aardig tot hun recht komen.

Anders dan je misschien zou verwachten heeft het productieteam niet de kantjes ervanaf gelopen en schuilt er nog aardig wat liefde en detail in het mierzoete wereldje waarin Tinker Bell rondfladdert. De overgang van zomer naar winter waarbij de vacht van de dieren van kleur verschiet, is magisch. En Tinker Bell neemt haar jeugdige kijkertjes aan de hand mee als ze voor het eerst de betoverende wereld van sneeuw en ijs betreedt. Er is tot slot ook nog een groot mysterie dat ontrafeld moet worden. Met een beetje fantasie zou je zelfs nog een positieve boodschap aan dit vijfde Tinker Bell-avontuur kunnen plakken over het vinden van je soulmate en het kunnen leren van vreemde culturen.