Invitación a un Asesinato [Netflix]
Recensie

Invitación a un Asesinato [Netflix] (2023)

Mexicaans moordmysterie haakt in op de gigantische hype rondom het genre, maar loopt wel alle kantjes ervan af.

in Recensies
Leestijd: 3 min 28 sec
Regie: José Manuel Cravioto | Scenario: Javier Durán Pérez, Anton Goenechea, Carmen Posadas | Cast: Regina Blandón (Agatha), Maribel Verdu (Olivia), Aarón Diaz (Naram), Stephanie Cayo (Sonia), Juan Pablo de Santiago (rechercheur), e.a. | Speelduur: 92 minuten | Jaar: 2023

Het is niet gek dat Netflix nog een moordmysterie heeft opgekocht na het grote succes (en de aankoop) van de Knives Out-reeks. Maar in Invitación a un Asesinato is daadwerkelijke creativiteit helaas ver te zoeken. In plaats van een eigen mysterie op te bouwen, kozen de makers voor een simpel plot met stereotype personages, maar dan in het Spaans. Hierdoor voelt het als niet veel meer dan een melkkoe, zeker op dit streamingplatform.

Om de meest voor de hand liggende vergelijking direct maar te maken: de gehele film voelt als een goedkope (en gehaaste) rip-off van Glass Onion: A Knives Out Mystery. De groep hoofdpersonages bestaat niet alleen uit een groep (losjes) verbonden miljonairs, maar ze worden uitgenodigd voor een doorwrocht moordmysterie op een afgelegen eiland waar iedereen een verdachte is. En dan moet er natuurlijk een hoofdpersoon zijn die net buiten de boot valt, dit keer is dat de halfzus van de organisator.

Het geheel wordt in een Mexicaanse setting geplaatst, maar verder wordt er in het plot (naast de taal waar het in is gesproken) geen aanstalten gemaakt om deze context te gebruiken. De decoraties en tradities blijven betekenisloos en onderscheiden de film niet van andere moordmysteries. Daarnaast blijft het ook pijnlijk vaak bewust verwijzen naar moordmysterie koningin Agatha Christie, door onder andere de hoofdpersoon naar haar te vernoemen.

Diezelfde hoofdpersoon is verder ook niet heel overtuigend. Ze is erg goed in het oplossen van mysteries, zogenaamd vanwege haar werk als presentator van een cold case-podcast. Maar dat is helaas vrijwel het enige interessante aan dit personage. Ze wordt ongemakkelijk neergezet, zowel in aankleding als acteerwerk, waardoor er (naast één lieflijk en persoonlijk moment tussen haar en haar halfzus) niet wordt uitgenodigd om met haar mee te leven.

Maar het is zeker niet enkel de schuld van de hoofdpersoon dat deze film niet werkt. Alles voelt minimaal uitgewerkt. Er is weinig onderscheid tussen de personages en hun spaarzame karaktereigenschappen worden niet verder onderzocht. Daarnaast is de styling van de personages lachwekkend stereotypisch. De grootste boosdoeners hiervan zijn een yoga-instructeur die exclusief linnen en satijn draagt en zijn het model waar hij ter decoratie mee getrouwd is. De andere personages bezitten ook geen onverwachte rafelrandjes, buiten de verwachte dubbelrollen die niet verrassen.

Wel een klein lichtpunt is de droge humor, vooral aan het begin van de film. Een deel hiervan zit in de komische timing van de acteurs, zeker in de interactie tussen Agatha en de politieagent die de moordzaak mag oplossen. Het zijn minimale interacties, maar ze bieden toch wat afwisseling met de algehele zware toon.

Net als vaak in Agatha Christie boeken, zit het begin van de film vol puzzelstukken voor de uiteindelijke oplossing van de moord. Maar in dit geval voelen ze erg vaak leeg en is er geen enkele manier om het op te lossen voordat dit in het verhaal gedaan wordt. Hierdoor is het begin verschrikkelijk traag en komt Invitación a un Asesinato maar niet op gang. Het is bijna knap hoe lang deze film aanvoelt met de speeltijd van krap anderhalf uur.

Dan is er altijd de hoop dat het mysterie binnen de film intrige opwekt, maar ook dit weet de film niet echt op te pakken. Dat komt voornamelijk door een combinatie van ongeïnspireerd acteerwerk en het lage tempo. Maar misschien nog wel het kwalijkste is dat geen enkele gebeurtenis een concreet gevolg lijkt te hebben. Aan het einde wordt alles netjes aan elkaar gepraat door Agatha, maar daarvoor voelt niks aan alsof het logisch uit elkaar voort vloeit.

De oplossing van de film, en de uiteindelijke verklaring voor het hele moordmysterie is saai en onbevredigend. De personages krijgen niet meer diepgang dan wat ze aan het begin van de film al hadden, en de emotionele afsluiter komt geforceerd over. Zelfs met de korte negentig minuten is Invitación a un Asesinato een saaie, lange zit.

Invitación a un Asesinato is te zien bij Netflix.