Neurochirurg Ben staat op het punt een ingrijpende operatie uit te voeren op een jeugdige patiënt. Fotojournalist Alex stapt de volgende dag in het huwelijksbootje. Beiden balen dus als een stekker als de vlucht die ze naar hun plannen moet brengen door weersomstandigheden niet doorgaat.
Maar Alex is niet voor een gat te vangen en stelt voor een privévliegtuigje te huren. Dat had ze beter niet kunnen doen. In de lucht, hoog boven de bergen krijgt hun piloot een beroerte. Het vliegtuigje stort neer op een besneeuwde berg in onherbergzaam gebied. Ben en Alex kennen elkaar niet, maar zullen op elkaar aangewezen zijn.
De piloot heeft het niet overleefd, maar zijn hond wel. Met minimale middelen en een paar chocoladerepen als rantsoen moet de beslissing worden genomen of het tweetal wacht op hun redding of een voettocht naar lagergelegen gebied moet aanvangen.
Voor zijn tweede Amerikaanse speelfilm nam de Palestijns-Nederlandse Hany Abu-Assad de roman The Mountain Between Us van Charles Martin onder handen. Het is een ambitieus project, waarbij veel van de schermtijd wordt gevuld met slechts twee personages en een viervoeter.
Abu-Assad mag zich dan ook in zijn handjes knijpen dat hij na behoorlijk wat castwisselingen uiteindelijk de berg op mocht met Kate Winslet en Idris Elba. Het acteursduo heeft een geweldige klik op het scherm en dat is ook wel een hoofdvereiste. Deze chemie is er zowel bij momenten van toenadering als wanneer de twee elkaar in de haren vliegen.
The Mountain Between Us is prachtig geschoten, grotendeels in Canada overigens, waarbij de woeste natuurkrachten haast als een derde hoofdpersoon door kunnen gaan. Alex en Ben zijn er dan ook compleet van afhankelijk, waarbij het ook niet echt helpt dat ze een behoorlijke klap van de crash hebben opgelopen.
Het gaat lange tijd een prettige kant op met deze boekverfilming. Aangezien Ben er het best aan toe is van de twee is het niet verwonderlijk dat hij Alex er doorheen probeert te helpen. Maar zodra er een gelijker speelveld tussen de personages is ontstaan bekruipt je het gevoel hoe hopeloos ouderwets de roman van Martin eigenlijk is.
Het feminisme en de gelijkheid der seksen is namelijk ver te zoeken. Het zorgt ervoor dat het personage van Elba een soort superman wordt die het 'armetierige vrouwtje' wel eens even van die berg afhaalt. Winslets Alex wordt gedegradeerd tot een afhankelijk personage dat regelrecht uit de jaren vijftig lijkt te zijn gekomen.
Daar komt nog eens bij dat Abu-Assad er in de laatste akte veel te veel sentiment tegenaan gooit. Het is invoelbaar dat extreme omstandigheden allerhande gevoelens en emoties kunnen opwekken, maar het is vervolgens aan de scenarist en regisseur om hier iets behoorlijks van te brouwen.
Om de beeldspraak maar van stal te halen: het gaat uiteindelijk snel bergafwaarts met The Mountain Between Us. Toevalligheden en klef gedoe domineren het verhaal te veel. Het slot is ook nog eens veel te expliciet. Dat is onder de streep misschien wel het grootste euvel op de heuvel: je hoeft er werkelijk niets zelf bij te verzinnen en dus ook niets bij te voelen.
