Sinterklaas en de Pepernoten Chaos
Recensie

Sinterklaas en de Pepernoten Chaos (2013)

Wie zoet is krijgt lekkers, het laatste Sinterklaasavontuur van Martijn van Nellestijn de roe.

in Recensies
Leestijd: 2 min 33 sec
Regie: Martijn van Nellestijn | Cast: Tony Neef (Brutus Brein), Pamela Teves (dr. Brein), Hetty Heyting (Tante Til), Gerard Joling (zichzelf), Wim Rijken (Sinterklaas), Bert Kuizenga (Pendulepiet), Patty Brard (Geertruida Wijntje), Jorrit Wegman (Milan), Fleur du Pré (Eva), e.a. | Speelduur: 75 minuten | Jaar: 2013

De herfst is nog maar net begonnen en de pepernoten liggen alweer in de winkel. Dat kan maar één ding betekenen: Sinterklaas komt binnenkort – dat wil zeggen, nog anderhalve maand wachten – weer uit Spanje aan. Behalve in de supermarktschappen is de goedheiligman ook in de bioscoop al vroeg vertegenwoordigd. Het kinderfeest wordt in de bioscoop afgetrapt door Sinterklaas en de Pepernoten Chaos, alweer het tiende deel in de succesvolle reeks, en het vijfde van schrijver, regisseur en acteur Martijn van Nellestijn.

Had de goedheiligman in voorgaande delen nog te kampen met een verraderlijke secretaresse en een verdwenen Pakjesboot, in zijn nieuwste avontuur blijkt de economische crisis de grootste boosdoener. De crisis raakt vooral het bedrijf van Brutus Brein, die wanhopig – en zonder resultaat – zijn producten aan de stinkend rijke Sint probeert te slijten. Als zijn moeder, dr. Brein, en haar handlangers uit de gevangenis ontsnappen, bedenken zij samen een plan om Sinterklaas te beroven.

De economische crisis is een leuke en zelfs actuele invalshoek, en niet eens zo’n slechte gedachte om kinderen in deze tijd van het jaar iets over mee te geven. Maar zoals de aanwezigheid van sterren als Gerard Joling (als zichzelf) en Patty Brard al doet vermoeden, is enige diepzinnigheid niet wat van Nellestijn voor ogen had. Hij wil zijn doelgroep voornamelijk vermaken, en het is voor hen dan ook een feest der herkenning. Zo duiken Joris (van Nellestijn zelf) en Boris opnieuw op als de handlangers van de gemene dr. Brein, en hebben de leden van het meidengroepje Lisa, Amy en Shelley een bijrolletje.

Naast enige moraal mist het kluchtige verhaaltje ook humor. Van Nellestijn heeft best een paar aardige ideeën, zoals twee televisiezenders die een cameraman moeten delen en een secretaresse van Brein Enterprises die er vanwege de tegenvallende verkoopcijfers een aantal bijbaantjes op nahoudt. Deze grappen zullen de jongste kijkers echter deels ontgaan. De rest van de lol moet dan ook komen van het hysterische acteerwerk. Vooral Neef en Van Nellestijn schmieren er op los. Ook zullen weinig kinderen zich kunnen inleven in Milan en Eva, de twee jonge helden die dr. Brein proberen te stoppen. Het tweetal heeft geen enkele te onderscheiden karaktertrek en ze vallen nauwelijks op tussen al het gekakel.

Dat een Sinterklaasfilm ondanks zijn doelgroep niet kinderachtig hoeft te zijn, bewees het charmante Het Paard van Sinterklaas en zijn vervolg. Sinterklaas en de Pepernoten Chaos is echter een gemakzuchtige film, die meer dan eens overkomt als een voornamelijk commerciële onderneming. Er is een prominente rol voor pretpark Koningin Julianatoren weggelegd en ook al wordt Pietje Polllepel gespeeld door Joop Braakhekke, er wordt in zijn keuken gretig gebruik gemaakt van Koopmans pepernotenmix. Maar het zal de doelgroep vast een pepernoot wezen. Net als zijn voorgangers zal van Nellestijns laatste Sinterklaasavontuur prima zaken doen in de bioscopen.