Het mag geen verrassing heten dat regisseur Steven de Jong (De Schippers van de Kameleon, De Hel van 63) een voorliefde koestert voor het landleven. De boerenpersonages in zijn films zijn doorgaans hardwerkende lieden met een eerlijke inborst, terwijl de stadsmensen vaak worden weggezet als zelfzuchtige, zichzelf verrijkende klootzakken. Met Leve Boerenliefde - waarin een romance opbloeit tussen zon eerlijke, hardwerkende boer en een glitterjurkjesdragende barbiepop uit de stad - schroomt De Jong opnieuw niet om alle stereotypen uit de kast te halen.
Veeboer Jelte Heeg is al een tijdje weduwnaar, maar ziet een romantisch avontuur met een nieuwe partner nog altijd niet zitten dit tot teleurstelling van zijn twee jonge kinderen. Als op een dag het televisiecircus van de populaire datingshow Leve Boerenliefde neerstrijkt op het nabijgelegen erf, verandert het één en ander. Producent Kenneth komt Jelte vertellen dat zijn windmolen moet worden afgezet, want die stoort de productie van zijn show. Wat volgt is gekonkel met de provincie en de gemeente over het al dan niet aanlaten van de windmolen. Ondertussen heeft Kenneth zijn zinnen gezet op Jelte, in wie hij een potentieel kijkcijferkanon ziet. De veeboer laat zich uiteindelijk overhalen door Wenda, de presentatrice van het datingprogramma en een oude bekende van Jelte, om mee te doen aan de show.
Het is een slimme zet van Steven de Jong om schaamteloos in te haken op het succes van Boer zoekt Vrouw. De langlopende televisieserie, waarin boeren hun geluk beproeven in de liefde, bereikt elk jaar weer nieuwe kijkcijferhoogtes. Trek daarbij een blik bekende Nederlanders open, en succes lijkt verzekerd - zo moet De Jong hebben gedacht. Want in Leve Boerenliefde wemelt het van de BN-ers die in kleine, vaak onbeduidende bijrolletjes en cameos opduiken. De relnicht wordt vertolkt door Jamai, Erben Wennemars en Syb van der Ploeg komen voorbij als boeren, en als klap op de vuurpijl is daar Gerard Joling die ook nog eens de titelsong voor de film verzorgt. Het mag dan allemaal wat teveel van het goede zijn; stiekem schuilt er wel een soort charme in die overdaad aan bekende namen.
Jammer genoeg wil de ontluikende liefde tussen Cas Jansen en Tatum Dagelet tegen die achtergrond van hysterische stereotypen maar niet vlotten. Daarvoor drijft De Jong de verschillen tussen het stads- en landleven teveel op de spits met wandelende clichés. De film wekt daarmee zelfs een beetje een oubollige indruk. Leve Boerenliefde kabbelt voort in een prima tempo, maar wanneer de onwaarschijnlijke en toch voorspelbare finale zich aandient, geloof je als kijker nog steeds niet écht in de liefde tussen de koeienboer en de glamoureuze presentatrice. Dat maakt de film ongeveer net zo geloofwaardig als zijn inspiratiebron.
