Het is niet te missen dat Disney honderd jaar bestaat. Zelfs hun logo is erop aangepast. Het is niet de oudste filmstudio, maar inmiddels wel de grootste. Ze doen al veel om dit te vieren, maar een film gewijd aan een thema dat Walt Disney na aan het hart stond kon natuurlijk niet ontbreken: wensen. Als hij nog leefde, zou hij ongetwijfeld trots zijn op deze nieuwe productie.
Ergens in de Middellandse Zee ligt een eiland waar iedereen welkom is en graag naartoe wil. Want koning Magnifico neemt je wens uit je hart en geheugen en bewaart hem, zodat je zelf nooit treurig hoeft te zijn over het feit dat deze niet uitkomt. Heel af en toe brengt hij een van deze wensen in vervulling. Asha wil graag zijn assistent worden, maar tijdens haar sollicitatiegesprek ontdekt ze dat deze praktijk helemaal niet zo ideaal en rechtvaardig is. Wanneer ze een wens doet richting de sterren, komt een daarvan haar persoonlijk bezoeken.
Haar andere metgezel is Valentino, een klein mekkerend geitje. Het aantal geforceerd schattige figuurtjes blijft verder beperkt, waardoor Valentino kan uitgroeien tot de perfecte humoristische toevoeging. Ondanks enkele geniale grappen is de film niet grotendeels gericht op komedie. Het gaat om de geest van Walt Disney (figuurlijk dan). Een mens moet wensen hebben. En ook al komen die niet uit, hoop mag er zijn - het is onderdeel van iemands identiteit. Ook het iconische werk uit het verleden komt voorbij: het liedje You're a Star in een bos is een parade aan knipogen naar bekende figuren. De naam Bambi komt zelfs letterlijk ter sprake.
De film bevat genoeg muzikale nummers, maar op het eerst gehoor geen memorabele. Het liedje in het bos eindigt met het herhalen van de woorden 'you're a star' en dat blijft wel hangen, maar er lijkt geen Let It Go tussen te zitten. Wie weet zullen ouders dit over zes maanden tegenspreken als hun kinderen een bepaald liedje grijs hebben gedraaid. Disney deed dit keer geen beroep op Lin-Manuel Miranda (The Little Mermaid, Encanto), maar zijn stijl is er wel enigszins in te herkennen.
De animatie is op en top Disney. Met de computer gemaakt, maar met een handgetekend gevoel. Sommige bewegingen doen denken aan de oude titels uit hun catalogus. De ster van de show is Ster, het magische wezentje dat uit de ruimte komt vallen. Alleen is dit dan het minst Disneyachtige figuurtje, want het uiterlijk en de geluidjes associëren volledig met een moderne Super Mario-videogame. Het was kennelijk de beste optie van alle ontwerpen.
Ster wil dat Asha alle wensen die koning Magnifico gevangen houdt bevrijdt, dus dat is na de introductie al snel het plot van de film. Het bouwt zich op naar een spannende climax waarin alles wat niet mis mag gaan toch misgaat. De speelduur van anderhalf uur maakt dit een vlotte zit, wat handig is voor jongere kijkers. De epiloog is een beetje gehaast, terwijl een langere blik op de nieuwe status quo juist welkom was geweest.
De stemmencast bestaat uit bekende en minder bekende namen. Ariana DeBose uit Steven Spielbergs West Side Story vertolkt Asha en staat garant voor een mooie zangstem. Chris Pine, als de koning, zat al eerder in een musical en ook hij heeft bekwame stembanden. Evan Peters, uit onder andere American Horror Story, is volstrekt onherkenbaar maar zijn personage is geen muurbloempje.
Aan de ene kant zal het idee dat iedereen een ster is weinig goed doen voor de 'iedereen is speciaal'-samenleving die inmiddels heel wat vruchten met onterechte eigendunk heeft afgeworpen. Aan de andere kant is een leerzame les dat wensen niet altijd kunnen uitkomen en dat andere wel mogelijk zijn maar via een alternatieve weg. Een wens doen mag altijd, maar de verantwoordelijkheid om die uit te laten komen ligt niet bij een ander. Hoewel... ook bij de schatrijke Disney-studio werd volop gestaakt door mensen met wensen.
