in Recensies
Update:
Het is maar weinig filmmakers gegeven zichzelf opnieuw uit te vinden. Horrorlegende Wes Craven deed precies dit dertig jaar geleden met Scream. Daar zat het al meteen goed met een legendarische openingsscène, waarin Drew Barrymore de dood in werd gesleurd. Craven gooide er nog een extra laag bovenop door het slashergenre, dat hij zelf mede had vormgegeven, niet alleen nieuw leven in te blazen, maar ook op de hak te nemen. Deze aanpak was tevens zo succesvol door het gevatte schrijfwerk van Kevin Williamson. Het zorgde voor een hernieuwde populariteit van het genre.
Al snel waren soortgelijke producties vervolgens niet aan te slepen, soms met de benodigde humor, waarbij er steevast gebruik werd gemaakt van hetzelfde concept. Veelal verveelde en niet al te snuggere tieners lieten zich een voor een afslachten en de moordenaar bevond zich in hun midden. Het was een voortzetting van de genrefilms uit de jaren zeventig en tachtig, die toch wat sleets waren geworden.
Het in 1997 verschenen I Know What You Did Last Summer was niet een traditionele whodunnit, want het draaide om een gestoorde tamelijk anonieme maniak in een vissersjas die de scholieren van het fictieve Southport aan zijn haak reeg. De humorloze horrorfilm, ingetikt door diezelfde Kevin Williamson, lanceerde de carrière van sterren als Sarah Michelle Gellar, Jennifer Love Hewitt, Freddie Prinze Jr. en Ryan Philippe. Er verschenen twee vervolgen, waarvan het meest recente uit 2006 meteen op video en vrijwel niets te doen had met het origineel.
De drang naar nostalgie is in Hollywood nooit ver weg en hetzelfde geldt voor het opnieuw leven inblazen van populaire filmreeksen. Zelfs als het om de titel ging was de inspiratie ver te zoeken dus noemde ze het vierde deel maar gewoon weer I Know What You Did Last Summer. Dat beloofde niet veel goeds. Want ook de personages en een ongeluk die de moordpartijen in gang zetten vertonen veel overeenkomsten met het eerste deel. En dan wist de filmmaker ook nog eens twee oudgedienden opnieuw aan boord te halen.
De setting is nog steeds Southport, de tieners zijn dit keer twintigers. Verwend en op momenten onuitstaanbaar zijn ze nog steeds. Zo geeft blondine Danica een verlovingsfeestje op 4 juli, waar haar bestie Ava en hun vriend Milo tevens voor zijn uitgenodigd. Als het feestje is vervallen in ongekende saaiheid besluiten de vrienden, onder wie ook Danica's verloofde Ted, het vuurwerk van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsdag vanaf de kust te bekijken. Wanneer ze in de auto willen stappen, lopen ze oude bekende Stevie tegen het lijf. Zij maakte ooit deel uit van de vriendengroep, maar het contact is verwaterd.
In een haarspeldbocht besluit Ted stoned het tegemoetkomende verkeer te trotseren. Wanneer een passerende auto moet uitwijken stort deze de afgrond in. Het biedt weinig verrassing dat precies een jaar later de vriendengroep geconfronteerd wordt met de gevolgen van hun besluit om hun mond te houden over het voorval. Een gestoorde gek in een vissersjas heeft zich laten inspireren door de gebeurtenissen die in Southport in de doofpot zijn gestopt en heeft het op de vrienden voorzien. Er zit niets anders op dan tips te gaan vragen aan de enige twee overlevenden van de moordpartij achtentwintig jaar eerder.
Anno 2025 is I Know What You Did Last Summer een voortdurende herhaling van zetten. Omdat de makers zichzelf weinig pretenties toedichten en al net zomin investeren in de personages als in 1997, ligt de nadruk volledig op de scènes waarin de moordenaar toeslaat en de diverse verdachtmakingen die hieraan kleven. Wel is het een zwaktebod dat vooral in de aanloop er voornamelijk onbeduidende bijfiguren het loodje leggen. Bovendien worden nieuwe verdachten vaak meteen nadat hun verdenking wordt geopperd gereduceerd tot sashimi.
Het tempo zit er meteen in zodra de personages zijn geïntroduceerd, in tegenstelling tot in eerdere delen. Zo valt het nog meer op hoezeer de horrorconventies sinds 1997 zijn veranderd. Want in het licht van hedendaagse conventies duurde het destijds wel erg lang voordat de actie werd afgetrapt. Met de humor had Robinson meer uit kunnen halen. Danica is op momenten een vervelend krengetje, dat zichzelf minder serieus had kunnen nemen. Ze verzucht enkel dat zelfs als je achterna wordt gezeten door een seriemoordenaar ze heeft ontdekt dat zelfs dan je je persoonlijke hygiëne op peil moet houden. De humor ontstijgt nergens dit flauwe niveau.
Het had ondanks het ontbreken van een knipoog allemaal veel slechter kunnen aflopen met de reboot van deze bekende filmreeks, die bijna dertig jaar na dato een nieuw publiek probeert aan te boren. Love Hewitt en Prinze Jr. weten met hun terugkeer ook daadwerkelijk iets toe te voegen, al blijven ze de tweede viool spelen. We zagen soortgelijke misplaatste nostalgie in de heropstanding van The Exorcist en Final Destination. Een andere geslaagde cameo plaats zorgt voor een glimlach, zij het dat deze wat gekunsteld in het verhaal is gepast.
Als je niet gelijk bij de aftiteling de filmzaal verlaat dan wordt het in een extra scène duidelijk dat het niet bij dit ene deel blijft. I Know What You Did Last Summer probeert in tegenstelling tot de zeven Scream-delen geen nieuwe invalshoeken te vinden. Het doet waar het goed in is, maar echt sprankelen laat staan vernieuwen doet het nooit. Het is te hopen dat een onvermijdelijke vijfde deel er vooral wat meer humor in gooit.
